Πρόσφατη νομολογία
13 Ιουν 2019
ΔΠρΑθ 6340/2019: Η επιλογή της θέσπισης ή μη αφορολόγητου ορίου ανήκει στην ευρεία διακριτική ευχέρεια του νομοθέτη
Ο κοινός νομοθέτης έχει ευρεία διακριτική ευχέρεια να καθορίζει το σύστημα φορολογίας του εισοδήματος με βάση τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά κάθε πηγής εισοδήματος, χωρίς να είναι υποχρεωμένος να θεσπίζει ενιαίες ή ομοιόμορφες ρυθμίσεις για όλες τις πηγές, δεδομένου ότι οι διάφορες κατηγορίες φορολογουμένων δεν τελούν υπό τις ίδιες ή παρόμοιες συνθήκες, που επιβάλλουν την ομοιόμορφη μεταχείρισή τους. Εξάλλου, το είδος της απασχόλησης και της πηγής του εισοδήματος συνιστά, αφ’ εαυτού, αντικειμενικό και θεμιτό κατά το Σύνταγμα κριτήριο φοροδοτικής ικανότητας, που δικαιολογεί την επίμαχη διαφοροποίηση, ως προς την μείωση του προκύπτοντος φόρου, μεταξύ των ανωτέρω κατηγοριών φορολογουμένων και δεν υπερακοντίζει τον ως άνω επιδιωκόμενο, με τις επίμαχες διατάξεις, σκοπό δημοσίου συμφέροντος. Επίσης, οι ισχυρισμοί της προσφεύγουσας, ότι οι διατάξεις του άρθρου 9 του Κ.Φ.Ε., όπως ίσχυαν κατά τον κρίσιμο χρόνο, δεν πρέπει να τύχουν εφαρμογής, ως αντίθετες προς τα άρθρα 2 παρ. 1 του Συντάγματος, ανεξαρτήτως της συμφωνίας των επίμαχων νομοθετικών ρυθμίσεων με τις παραπάνω εκτεθείσες συνταγματικές και υπερκείμενες των κοινών νόμων διατάξεις, είναι απορριπτέοι προεχόντως ως αναπόδεικτοι, διότι η προσφεύγουσα, η οποία φέρει το σχετικό βάρος απόδειξης, ισχυρίζεται μεν ότι από τις ανωτέρω ρυθμίσεις, πλήττεται το ελάχιστο επίπεδο αξιοπρεπούς διαβίωσής της, πλην όμως, πέραν των όσων παραθέτει σχετικά με το δηλωθέν εισόδημα της, δεν προσκομίζει πρόσφορα αποδεικτικά στοιχεία, όπως ιδίως αντίγραφα των εκκαθαριστικών σημειωμάτων φόρου εισοδήματος και των εντύπων Ε9 των τελευταίων 5 ετών, στοιχεία περί μίσθωσης κατοικίας, βεβαιώσεις τραπεζών περί τηρούμενων σε αυτές λογαριασμών, τυχόν τρέχουσες - ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις της, στοιχεία σχετικά με την κατάσταση της υγείας της ή την οικογενειακή της κατάσταση, που να καταδεικνύουν τη δεινή οικονομική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει, ώστε να κριθεί η εν γένει συνολική πραγματική οικογενειακή οικονομική δύναμή της και να αποδείξει ότι η εισαγόμενη με τον ν. 4010/2013 ρύθμιση συνέβαλε στη δραματική μεταβολή και υποβάθμιση της ποιότητας της ζωής της, σε σχέση με τα προηγούμενα οικονομικά έτη, κατά τα οποία φορολογήθηκε βάσει των διατάξεων του άρθρου 9 του ν. 2238/1994, όπως αυτό ίσχυε πριν την τροποποίησή του με τον ανωτέρω ν. 4110/2013, με αποτέλεσμα να διακινδυνεύει η αξιοπρεπής διαβίωσή της, κατά τα οριζόμενα στο άρθρο 2 παρ. 1 του Συντάγματος. Ούτε, άλλωστε, η μη καθιέρωση αφορολόγητου ορίου αντίκειται στις ανωτέρω υπερνομοθετικής ισχύος διατάξεις αλλά και στις αρχές της προστασίας της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και του κοινωνικού κράτους, αφού η επιλογή της θέσπισης ή μη αφορολόγητου ορίου ανήκει στη διακριτική ευχέρεια του νομοθέτη, απορριπτομένων, ως νόμω αβασίμων, των περί του αντιθέτου προβαλλομένων.
Σύνδεσμος
ΔΠρΑθ 6340/2019 - Πλήρες κείμενο
