Οι μειώσεις που επήλθαν στην κύρια σύνταξη εκάστου των εναγόντων συνταξιούχων δικαστικών λειτουργών, κατ’ εφαρμογή των διατάξεων του ν. 4051/2012 και του ν. 4093/2012, είναι αντίθετες στο Σύνταγμα και το άρθρο 1 του Πρώτου Πρόσθετου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ, κρίνει ότι μη νομίμως περικόπηκαν οι κύριες συντάξεις που έλαβαν τόσο ο πρώτος, όσο και η δεύτερη, ενάγοντες από το Ε.Τ.Α.Α. και, ακολούθως, από τον Ε.Φ.Κ.Α.. Ως εκ τούτου, εξ αιτίας των παράνομων αυτών μειώσεων, το εναγόμενο ν.π.δ.δ. υπέχει ευθύνη να αποζημιώσει τους ενάγοντες, σύμφωνα με τα άρθρα 105-106 του Εισ.Ν.ΑΚ., και, συγκεκριμένα, να καταβάλει σε αυτούς τις διαφορές συντάξεων για τα αντίστοιχα ένδικα χρονικά διαστήματα, εν όψει του ότι οι ένδικες αξιώσεις των δεν έχουν παραγραφεί, εφαρμοζομένης εν προκειμένω της πενταετούς, αρχόμενης από το τέλος του οικονομικού έτους, εντός του οποίου γεννήθηκαν και κατέστησαν αυτές δικαστικώς επιδιώξιμες, κατ’ άρθρο 137 Β παρ. 1 του ν. 3655/2008, παραγραφής.