Πρόσφατη νομολογία
17 Ιαν 2020
ΔΠρΑθ 13510/2019: Άνοιγμα λογαριασμών με συνδικαιούχους & επαύξηση περιουσίας φορολογικών κατοίκων εξωτερικού
Το (σημαντικό) χρηματικό ποσό που εισέρχεται στον κοινό λογαριασμό και το οποίο δεν καλύπτεται από (νομίμως φορολογηθέντα ή απαλλαχθέντα του φόρου) εισοδήματα που έχουν δηλώσει στη φορολογική αρχή οι συνδικαιούχοι του λογαριασμού ούτε από άλλη συγκεκριμένη και αρκούντως τεκμηριωμένη πηγή ή αιτία, την οποία είτε επικαλείται ο ελεγχόμενος συνδικαιούχος του λογαριασμού είτε εντοπίζει η φορολογική αρχή, λαμβάνοντας τα αναγκαία, κατάλληλα και εύλογα, ενόψει των περιστάσεων, μέτρα ελέγχου και έρευνας (στα οποία περιλαμβάνεται και η κλήση των λοιπών συνδικαιούχων του λογαριασμού για παροχή πληροφοριών και, ενδεχομένως, συναφών αποδεικτικών στοιχείων), μπορεί να θεωρηθεί, κατ’ εκτίμηση του συνόλου των στοιχείων και των συνθηκών της υπόθεσης (μεταξύ των οποίων περιλαμβάνεται η τυχόν μεταφορά του ποσού αυτού στον επίμαχο λογαριασμό από ατομικό τραπεζικό λογαριασμό του ελεγχόμενου συνδικαιούχου του ή η κατάθεσή του από αυτόν, καθώς και χρεώσεις του επίμαχου κοινού τραπεζικού λογαριασμού, όπως η μεταφορά χρηματικού ποσού από το λογαριασμό αυτό σε ατομικό τραπεζικό λογαριασμό του ελεγχόμενου συνδικαιούχου ή σε τραπεζικό λογαριασμό προσωπικής ή κεφαλαιουχικής εταιρείας, στην οποία αυτός είναι εταίρος ή μέτοχος ή σε λογαριασμό τρίτου προσώπου με το οποίο αυτός έχει επαγγελματική/οικονομική συνεργασία ή οικονομική συναλλαγή, ή η αφαίρεση από τον κοινό λογαριασμό χρημάτων για την κάλυψη αγορών που έγιναν μέσω της χρεωστικής ή πιστωτικής κάρτας του συγκεκριμένου συνδικαιούχου ή άλλης δαπάνης για την κτήση εκ μέρους του εμπράγματων ή ενοχικών δικαιωμάτων) ότι συνιστά εισόδημα του συγκεκριμένου συνδικαιούχου του λογαριασμού. Άλλωστε, η τυχόν οικονομική αλληλοβοήθεια μεταξύ συγγενικών προσώπων ή/και η συνδιαχείριση της περιουσίας τους, μέσω της διατήρησης κοινών τραπεζικών λογαριασμών και διενέργειας εντολών πιστώσεων και χρεώσεων σε αυτούς ή/και της μεταφοράς ποσών από (ατομικούς ή κοινούς) τραπεζικούς λογαριασμούς τους σε άλλους (ατομικούς ή κοινούς) λογαριασμούς τους δεν απαλλάσσει τα πρόσωπα αυτά από το βάρος να παράσχουν στη φορολογική Διοίκηση (στο πλαίσιο του φορολογικού ελέγχου ή στο στάδιο της προηγούμενης ακρόασης και, στη συνέχεια, της προβλεπόμενης στον ΚΦΔ ενδικοφανούς διαδικασίας) εύλογες και αρκούντως τεκμηριωμένες, ενόψει των συνθηκών, εξηγήσεις για τις σχετικές οικονομικές πράξεις και σχέσεις τους και την (ατομική) περιουσιακή κατάσταση ενός εκάστου εξ αυτών που προκύπτει από τις κινήσεις των ως άνω τραπεζικών λογαριασμών, που αφορούν σημαντικά χρηματικά ποσά, προκειμένου να διερευνηθεί από τη Διοίκηση (και, περαιτέρω, σε περίπτωση ένδικης διαφοράς, από το διοικητικό δικαστήριο) η τυχόν γένεση φορολογικών υποχρεώσεων (βάσει της νομοθεσίας περί φορολογίας εισοδήματος ή/και άλλων φορολογιών) σε βάρος τινός εκ των εν λόγω προσώπων και να προσδιορισθεί ο χρόνος γένεσης και το ύψος της αντίστοιχης φορολογικής υποχρέωσης. Επίσης, ο προσφεύγων με την προσφυγή και το δικόγραφο προσθέτων λόγων προβάλλει ότι μη νομίμως θεωρήθηκε από τη φορολογική αρχή ως κάτοικος Ελλάδος και εκδόθηκε σε βάρος του η επίδικη πράξη καταλογισμού. Ειδικότερα, δεδομένου ότι είναι αποδεδειγμένα φορολογικός κάτοικος Ιταλίας, εφαρμοστέα θα πρέπει να είναι στην υπό κρίση υπόθεση η Σύμβαση αποφυγής διπλής φορολογίας Ελλάδος-Ιταλίας, σύμφωνα με την οποία είναι υποκείμενο φόρου εισοδήματος μόνο στην Ιταλία, κατά συνέπεια και υποκείμενο φορολογικού ελέγχου στη χώρα αυτή και για το παγκόσμιο εισόδημά του, και για το λόγο αυτό η ελληνική φορολογική διοίκηση όφειλε να απέχει από τον έλεγχο και το χαρακτηρισμό των πιστωτικών κινήσεων-εμβασμάτων σε ελληνικούς τραπεζικούς λογαριασμούς στους οποίους ο προσφεύγων απλά εμφανίζεται ως δικαιούχος ή συνδικαιούχος σ’ αυτούς, και τον καταλογισμό σε βάρος του φόρου εισοδήματος. Ο ισχυρισμός αυτός, προβάλλεται αλυσιτελώς και πρέπει να απορριφθεί, καθόσον, στο μέτρο που οι επίμαχες πιστώσεις αφορούν πράγματι σε εισοδήματα άγνωστης πηγής/προέλευσης, ανεξαρτήτως του τόπου όπου έχει τη φορολογική του κατοικία του ο προσφεύγων, δεν εφαρμόζονται εν προκειμένω, σύμφωνα με όσα έγιναν ερμηνευτικώς δεκτά, οι διατάξεις του άρθρου 21 παρ.1 της και 14 παρ.1 της Σύμβασης αποφυγής διπλής φορολογίας Ελλάδας-Ιταλίας. Ως εκ τούτου, το εισόδημα αυτό φορολογείται, σε κάθε περίπτωση, στο συμβαλλόμενο μέρος όπου αποκτήθηκε, ήτοι εν προκειμένω στην Ελλάδα.
Σύνδεσμος
ΔΠρΑθ 13510/2019 - Πλήρες κείμενο
