Για να υποχρεωθεί ένα φυσικό ή νομικό πρόσωπο να καταβάλει εισφορές υπό την ιδιότητα του εργοδότη, πρέπει να διαπιστωθεί αρμοδίως ότι ο ασφαλισμένος παρέσχε πράγματι για λογαριασμό του ως άνω φυσικού ή νομικού προσώπου εξαρτημένη εργασία, για την οποία ελάμβανε συγκεκριμένες αποδοχές κατά το χρονικό διάστημα το οποίο αφορούν οι εισφορές∙ τούτο δεν συμβαίνει στην περίπτωση της χορήγησης άδειας άνευ αποδοχών, η οποία αποτελεί τυπική περίπτωση συμβατικής αναστολής της εργασιακής σύμβασης, δυνάμει συμφωνίας που καταρτίζεται ανάμεσα στον εργοδότη και το μισθωτό, κατά τη διάρκεια της οποίας, παρότι θεωρείται ως χρόνος υπηρεσίας, ο μισθωτός δεν έχει την υποχρέωση να εργαστεί και, αντιστοίχως, ο εργοδότης δεν οφείλει να καταβάλει αποδοχές, ούτε ασφαλιστικές εισφορές∙ προ της ισχύος του ν. 4808/2021, δεν απαιτούνταν η γνωστοποίηση τέτοιου είδους άδειας στον οικείο ασφαλιστικό οργανισμό. Κρίση ότι για τα επίμαχα διαστήματα που οι εργαζόμενοι απείχαν από την εργασία τους με βάση την συμφωνηθείσα άδεια άνευ αποδοχών δεν οφείλονται ασφαλιστικές εισφορές. Απόδειξη (συμφωνίας)∙ οι υπεύθυνες δηλώσεις, ως μαρτυρίες που δεν έχουν συμπεριληφθεί σε έκθεση ελέγχου ή που δεν έχουν καταθέσει τα πρόσωπα αυτά ενώπιον του ελεγκτικού οργάνου, δεν αποτελούν νόμιμα αποδεικτικά μέσα∙ πλην όμως, η εργοδότρια προσκόμισε ακόμη βεβαιώσεις αποδοχών άνευ αδείας οι οποίες φέρουν συνυπογραφή των εργαζομένων∙ με τον τρόπο αυτό έλαβαν τη μορφή ιδιωτικής συμφωνίας, ανεξαρτήτως του ότι δεν φέρουν βεβαία χρονολογία.