Το αιτούν δικαστήριο (Okresní soud Praha-západ, πρωτοδικείο Δυτικής Πράγας, Τσεχική Δημοκρατία) υπέβαλε στο ΔΕΕ αίτηση προδικαστικής απόφασης, στο πλαίσιο της δίκης Nárokuj s.r.o. κατά EC Financial Services, a.s., σχετικά με την ερμηνεία των διατάξεων της Οδηγίας 2008/48/ΕΚ, αναφορικά με τις συμβάσεις καταναλωτικής πίστης και την κατάργηση της Οδηγίας 87/102/ΕΟΚ του Συμβουλίου και, ειδικότερα, ως προς την ανάκτηση ποσών συνδεόμενων με πίστωση που η τελευταία (EC Financial Services, a.s.) χορήγησε σε καταναλωτή. Συγκεκριμένα, η επίδικη διαφορά αφορά την ακυρότητα της σύμβασης καταναλωτικής πίστωσης ύψους 50 000 τσεχικών κορωνών (περίπου 2 000 ευρώ), μεταξύ του καταναλωτή και της εταιρείας JET Money s.r.o., την οποία διαδέχθηκε η εταιρία EC Financial Services. Μάλιστα, η τελευταία (Nárokuj, ενάγουσα της κύριας δίκης και εμπορική εταιρεία στην οποία ο καταναλωτής εκχώρησε τις απαιτήσεις) προέβαλε ότι ο πιστωτικός φορέας δεν εκτίμησε, ως υποχρεούταν, την πιστοληπτική ικανότητα του καταναλωτή. Σύμφωνα με τις αιτιολογικές σκέψεις 7, 9 και 26 της Οδηγίας 2008/48 τα κράτη μέλη θα πρέπει να λαμβάνουν τα κατάλληλα μέτρα για την προαγωγή υπεύθυνων πρακτικών σε όλες τις φάσεις της πιστωτικής σχέσης, λαμβανομένων υπόψη των ειδικών χαρακτηριστικών της πιστωτικής τους αγοράς. Μάλιστα, τα μέτρα αυτά δύνανται να περιλαμβάνουν, π.χ., την ενημέρωση και την εκπαίδευση των καταναλωτών, συμπεριλαμβανομένων προειδοποιήσεων για τους κινδύνους της μη καταβολής και της υπερχρέωσης, ενώ, στη διευρυνόμενη πιστωτική αγορά είναι σημαντικό να αποφεύγουν οι πιστωτικοί φορείς τον ανεύθυνο δανεισμό ή τη χορήγηση δανείων χωρίς προηγούμενο έλεγχο φερεγγυότητας. Τα δε κράτη μέλη θα πρέπει να ασκούν τον αναγκαίο έλεγχο για την αποφυγή τέτοιας συμπεριφοράς και θα πρέπει να καθορίζουν τα αναγκαία μέσα για την κύρωση των πιστωτών σε ανάλογες περιπτώσεις. Ως προς το προδικαστικό ερώτημα, το ΔΕΕ απεφάνθη ότι τα άρθρα 8 και 23 της Οδηγίας 2008/48 έχουν την έννοια ότι δεν αντιτίθενται στο να επιβάλλονται στον πιστωτικό φορέα, σε περίπτωση που παραβεί την υποχρέωσή του να εκτιμήσει την πιστοληπτική ικανότητα του καταναλωτή, οι προβλεπόμενες από το εθνικό δίκαιο κυρώσεις της ακυρότητας της σύμβασης καταναλωτικής πίστης και της έκπτωσης από το δικαίωμά του στην είσπραξη των συμφωνηθέντων τόκων, ακόμη και αν η σύμβαση έχει εκτελεστεί πλήρως από τους συμβαλλομένους και ο καταναλωτής δεν έχει υποστεί επιζήμιες συνέπειες εξαιτίας της παράβασης.