Το αιτούν δικαστήριο (Bundesgerichtshof, Ανώτατο Ομοσπονδιακό Δικαστήριο, Γερμανία) κατέθεσε στο ΔΕΕ αίτηση προδικαστικής απόφασης, στο πλαίσιο της δίκης «Tradeinn Retail Services S.L. κατά PH (δικαιούχου γερμανικών σημάτων για συσκευές και εξαρτήματα κατάδυσης)», με αντικείμενο την ερμηνεία του άρθρου 10 § 3 στοιχ. β΄ της Οδηγίας (ΕΕ) 2015/2436 για την προσέγγιση των νομοθεσιών των κρατών μελών περί σημάτων. Ειδικότερα, ο PH άσκησε αγωγή κατά της εταιρείας TRS ενώπιον του αρμόδιου Πρωτοδικείου με αίτημα την απαγόρευση χρήσης, εκ μέρους της εταιρείας, σημείων ταυτόσημων με τα επίμαχα σήματα και συγκεκριμένα να επιθέτει τα σημεία αυτά επί των εξαρτημάτων κατάδυσης καθώς και επί της συσκευασίας ή του περιτυλίγματος τους, να προσφέρει, να κατασκευάζει, να διανέμει ή να εμπορεύεται κατ’ άλλον τρόπο εξαρτήματα κατάδυσης υπό τα σημεία αυτά και να τα διαφημίζει ή να τα κατέχει για τους σκοπούς αυτούς. Περαιτέρω, τονίζεται ότι λαμβάνεται υπόψη, για την ερμηνεία διάταξης του δικαίου της Ένωσης, όχι μόνον το γράμμα της, αλλά και το πλαίσιο στο οποίο αυτή εντάσσεται, όπως επίσης και οι επιδιωκόμενοι σκοποί. Η επίμαχη διάταξη Οδηγίας (ά. 10 § 3 στοιχ. β΄) ορίζει ότι ο δικαιούχος καταχωρισμένου σήματος δύναται να απαγορεύει σε οποιονδήποτε τρίτο να χρησιμοποιεί στις συναλλαγές, χωρίς τη συγκατάθεσή του, σημείο για προϊόντα ή υπηρεσίες το οποίο προσβάλλει το σήμα, και ότι, μεταξύ των χρήσεων που μπορούν συνεπώς να απαγορευτούν, περιλαμβάνονται «η προσφορά ή εμπορία των προϊόντων ή η κατοχή τους προς εμπορία ή η προσφορά ή παροχή υπηρεσιών με τη χρήση του σημείου». Εντούτοις, η εν λόγω διάταξη δεν περιέχει ρητή ένδειξη ως προς τη δυνατότητα του δικαιούχου σήματος καταχωρισμένου σε κράτος μέλος να απαγορεύσει σε τρίτον να κατέχει, στο έδαφος άλλου κράτους μέλους, προϊόντα υπό το συγκεκριμένο σημείο. Η καταχώριση σήματος παρέχει το αποκλειστικό δικαίωμα, στον δικαιούχο του οικείου σήματος, της δυνατότητας να προστατεύει τα ειδικά συμφέροντά του ως δικαιούχος του σήματος, υπό την έννοια της διασφάλισης ότι το σήμα μπορεί να επιτελεί τις λειτουργίες του. Σύμφωνα με την πάγια νομολογία του Δικαστηρίου, ο δικαιούχος σήματος μπορεί να απαγορεύει σε τρίτον να προσφέρει, ιδίως μέσω διαδικτυακής διαφήμισης, προϊόντα υπό το εν λόγω σημείο, ακόμη και όταν ο τρίτος, ο διακομιστής του ιστοτόπου που χρησιμοποιεί ή τα προϊόντα αυτά βρίσκονται εκτός του κράτους μέλους καταχώρισης, εφόσον η προσφορά ή η διαφήμιση απευθύνεται σε καταναλωτές που βρίσκονται στο έδαφος του εν λόγω κράτους μέλους. Τέλος, σε περίπτωση απόκλισης μεταξύ των διαφόρων γλωσσικών αποδόσεων μιας διάταξης του δικαίου της Ένωσης, η τελευταία πρέπει να ερμηνεύεται με γνώμονα την όλη οικονομία και τον σκοπό της ρύθμισης της οποίας συνιστά στοιχείο. Ο δε όρος «κατοχή» που χρησιμοποιείται στο άρθρο 10 § 3 στοιχείο βʹ της Οδηγίας 2015/2436 καλύπτει όχι μόνον τις περιπτώσεις στις οποίες ο τρίτος έχει τον άμεσο και πραγματικό έλεγχο των οικείων προϊόντων, αλλά και εκείνες στις οποίες έχει έμμεσο, πλην όμως πραγματικό, έλεγχο των προϊόντων αυτών, καθόσον δύναται να ασκήσει έλεγχο ή επιρροή επί του προσώπου που έχει τον άμεσο και πραγματικό έλεγχο των προϊόντων αυτών. Το ΔΕΕ έκρινε ότι το άρθρο 10 § 3 στοιχ. β΄ της Οδηγίας (ΕΕ) 2015/2436 έχει την έννοια ότι ο δικαιούχος σήματος προστατευόμενου σε κράτος μέλος μπορεί να απαγορεύει σε τρίτον να κατέχει στο έδαφος άλλου κράτους μέλους προϊόντα φέροντα σημείο υπό τους όρους του άρθρου 10 § 2 της Οδηγίας, με σκοπό την προσφορά των προϊόντων αυτών προς πώληση ή την εμπορία τους εντός του κράτους μέλους στο οποίο προστατεύεται το σήμα. Επιπλέον, προκειμένου να υφίσταται «κατοχή» προϊόντος φέροντος σημείο υπό τους όρους του άρθρου 10 § 2 της Οδηγίας, αρκεί η δυνατότητα άσκησης ελέγχου ή επιρροής επί του προσώπου που έχει τον άμεσο και πραγματικό έλεγχο του εν λόγω προϊόντος.