Το άρθρο 20 ΣΛΕΕ, ερμηνευόμενο υπό το πρίσμα του άρθρου 7 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έχει την έννοια ότι δεν αντιτίθεται σε κανονιστική ρύθμιση κράτους μέλους κατά την οποία οι υπήκοοί του οι οποίοι γεννήθηκαν εκτός του εδάφους του και ουδέποτε είχαν σε αυτό την κατοικία τους ούτε και τη διαμονή τους υπό συνθήκες που αποδεικνύουν πραγματικό δεσμό με το εν λόγω κράτος μέλος χάνουν αυτοδικαίως την ιθαγένεια του συγκεκριμένου κράτους μέλους με τη συμπλήρωση του 22ου έτους της ηλικίας τους, με αποτέλεσμα τα πρόσωπα που δεν είναι επίσης υπήκοοι άλλου κράτους μέλους να στερούνται την ιδιότητα του πολίτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τα δικαιώματα που απορρέουν από αυτήν, υπό την προϋπόθεση ότι παρέχεται στους ενδιαφερομένους η δυνατότητα υποβολής, εντός εύλογης προθεσμίας, αιτήσεως περί διατηρήσεως ή ανακτήσεως της ιθαγένειας, στο πλαίσιο της οποίας να δύνανται οι αρμόδιες αρχές να εξετάζουν την αναλογικότητα των συνεπειών της απώλειας της ιθαγένειας από τη σκοπιά του δικαίου της Ένωσης και, κατά περίπτωση, να επιτρέπουν τη διατήρηση ή την ex tunc ανάκτηση της εν λόγω ιθαγένειας. Η εν λόγω προθεσμία πρέπει να εκτείνεται, για εύλογο χρονικό διάστημα, πέραν της ημερομηνίας κατά την οποία ο ενδιαφερόμενος συμπληρώνει την ως άνω ηλικία και δύναται να αρχίσει να τρέχει μόνον εφόσον οι αρμόδιες αρχές έχουν δεόντως ενημερώσει τον ενδιαφερόμενο για την απώλεια ή την επικείμενη απώλεια της ιθαγένειάς του, καθώς και για το δικαίωμά του να ζητήσει, εντός της ανωτέρω προθεσμίας, τη διατήρηση ή την ανάκτηση της ιθαγένειας. Σε διαφορετική περίπτωση, οι αρμόδιες αρχές πρέπει να είναι σε θέση να διενεργήσουν την εν λόγω εξέταση παρεμπιπτόντως, επ’ ευκαιρία αιτήσεως του ενδιαφερομένου για τη χορήγηση ταξιδιωτικού εγγράφου ή οποιουδήποτε άλλου εγγράφου που πιστοποιεί την ιθαγένειά του.