Το άρθρο 25, παράγραφος 1, του κανονισμού (ΕΕ) 1215/2012, για τη διεθνή δικαιοδοσία, την αναγνώριση και την εκτέλεση αποφάσεων σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις, έχει την έννοια ότι, υπό την επιφύλαξη των εξακριβώσεων στις οποίες οφείλει να προβεί το αιτούν δικαστήριο, ρήτρα παρεκτάσεως διεθνούς δικαιοδοσίας, η οποία περιλαμβάνεται στους γενικούς όρους πωλήσεως που μνημονεύονται σε τιμολόγια που εκδίδει ένα από τα συμβαλλόμενα μέρη, δεν ανταποκρίνεται στις επιταγές της διατάξεως αυτής.

Περαιτέρω, σύμφωνα με το άρθρο 7, σημείο 1, του ιδίου κανονισμού, το αρμόδιο δικαστήριο, βάσει της διατάξεως αυτής, για την εκδίκαση αγωγής αποζημιώσεως σχετικά με την καταγγελία συμβάσεως εμπορικής αντιπροσωπείας συναφθείσας μεταξύ δύο εταιριών που εδρεύουν και δραστηριοποιούνται σε δύο διαφορετικά κράτη μέλη, για την εμπορία προϊόντων στην εθνική αγορά ενός τρίτου κράτους μέλους στο έδαφος του οποίου καμία από τις εν λόγω εταιρίες δεν διαθέτει υποκατάστημα ή εγκατάσταση, είναι εκείνο του κράτους μέλους στο οποίο βρίσκεται ο τόπος της κύριας παροχής υπηρεσιών, όπως αυτός προκύπτει από τους όρους της συμβάσεως, καθώς και, ελλείψει τέτοιων όρων, από την πραγματική εκτέλεση της εν λόγω συμβάσεως και, σε περίπτωση αδυναμίας προσδιορισμού επί μιας τέτοιας βάσεως, ο τόπος όπου ο παρέχων τις υπηρεσίες έχει την κατοικία του.