Ο όρος «παροχή μη παραγγελθέντων», κατά την οδηγία 2005/29/ΕΚ (Παράρτημα Ι, σημ. 29) για τις αθέμιτες εμπορικές πρακτικές των επιχειρήσεων προς τους καταναλωτές στην εσωτερική αγορά κλπ, πρέπει να ερμηνευθεί υπό την έννοια ότι, με την επιφύλαξη των στοιχείων που οφείλει να ελέγξει το αιτούν δικαστήριο, καταλαμβάνει συμπεριφορές, όπως οι συνιστάμενες στην εμπορία, από πάροχο υπηρεσιών τηλεπικοινωνιών, καρτών SIM (Subscriber Identity Module, δομοστοιχείο ταυτότητας συνδρομητή) με ορισμένες προεγκατεστημένες και εκ των προτέρων ενεργοποιημένες υπηρεσίες, όπως η υπηρεσία πλοηγήσεως στο διαδίκτυο και η υπηρεσία τηλεφωνητή, χωρίς προηγούμενη και κατάλληλη παροχή πληροφοριών στον καταναλωτή σχετικά με την προεγκατάσταση και εκ των προτέρων ενεργοποίηση αυτή, καθώς και με το κόστος των υπηρεσιών αυτών. Επίσης, το άρθρο 3 παρ. 4 της οδηγίας 2005/29 δεν αντιτίθεται σε εθνική ρύθμιση δυνάμει της οποίας συμπεριφορά η οποία συνιστά παροχή μη παραγγελθέντων, κατά την ανωτέρω έννοια, πρέπει να εκτιμάται με γνώμονα τις διατάξεις της οδηγίας αυτής, με συνέπεια, δυνάμει της εν λόγω ρυθμίσεως, η εθνική κανονιστική αρχή, κατά την έννοια της οδηγίας 2002/21/ΕΚ, σχετικά με κοινό κανονιστικό πλαίσιο για δίκτυα και υπηρεσίες ηλεκτρονικών επικοινωνιών (οδηγία πλαίσιο), όπως ισχύει, να μην είναι αρμόδια προς επιβολή κυρώσεων για μια τέτοια συμπεριφορά.