Στις 17 Φεβρουαρίου 2020 ο F R υπέβαλε καταγγελία ενώπιον της αυστριακής Αρχής Προστασίας Δεδομένων (Datenschutzbehörde DSB) για παράβαση του άρθρου 15 του ΓΚΠΔ, λόγω του ότι εταιρία η οποία είχε την ιδιότητα του υπευθύνου επεξεργασίας δεν απάντησε στο αίτημά του για πρόσβαση στα δεδομένα προσωπικού χαρακτήρα που τον αφορούν εντός ενός μήνα. Η DSB, με απόφαση της 22ας Απριλίου 2020, αρνήθηκε να δώσει συνέχεια στην ως άνω καταγγελία λόγω του υπερβολικού χαρακτήρα της. Συναφώς, επισήμανε, μεταξύ άλλων, ότι ο ενδιαφερόμενος της είχε υποβάλει, σε διάστημα περίπου 20 μηνών, 77 παρόμοιες καταγγελίες κατά διαφόρων υπευθύνων επεξεργασίας. Επιπλέον, ο F R είχε τακτική τηλεφωνική επικοινωνία με την DSB προκειμένου να εκθέσει συμπληρωματικά πραγματικά περιστατικά και να διατυπώσει πρόσθετα αιτήματα. Ο F R άσκησε προσφυγή κατά της ως άνω αποφάσεως ενώπιον του Bundesverwaltungsgericht (Ομοσπονδιακού Διοικητικού Δικαστηρίου, Αυστρία), το οποίο έκανε δεκτή την προσφυγή και ακύρωσε την απόφαση της DSB. Επιληφθέν αιτήσεως αναιρέσεως την οποία άσκησε η DSB κατά της ως άνω απόφασης, το Verwaltungsgerichtshof (Ανώτατο Διοικητικό Δικαστήριο, Αυστρία) υπέβαλε ενώπιον του ΔΕΕ προδικαστικά ερωτήματα. Το ΔΕΕ απεφάνθη ότι το άρθρο 57 § 4 Καν. (ΕΕ) 2016/679 (ΓΚΠΔ) έχει την έννοια ότι ο όρος «αίτημα» που χρησιμοποιείται στη διάταξη αυτή συμπεριλαμβάνει τις «καταγγελίες» που προβλέπονται στο άρθρο 57 § 1 στοιχ. στʹ, καθώς και στο άρθρο 77 § 1 του εν λόγω κανονισμού. Επίσης, σύμφωνα με το ΔΕΕ, το άρθρο 57 § 4 του ΓΚΠΔ έχει την έννοια ότι, αιτήματα δεν μπορούν να χαρακτηρίζονται ως «υπερβολικά», κατά την έννοια της διατάξεως αυτής, αποκλειστικώς και μόνον λόγω του αριθμού τους εντός συγκεκριμένου χρονικού διαστήματος, δεδομένου ότι η άσκηση της ευχέρειας που προβλέπει η εν λόγω διάταξη προϋποθέτει ότι η εποπτική αρχή αποδεικνύει την ύπαρξη καταχρηστικής συμπεριφοράς εκ μέρους του προσώπου που υπέβαλε τα αιτήματα αυτά. Τέλος, το ΔΕΕ έκρινε ότι το άρθρο 57 § 4 του ΓΚΠΔ έχει την έννοια ότι η εποπτική αρχή, όταν καλείται να εξετάσει υπερβολικά αιτήματα, μπορεί να επιλέξει, με αιτιολογημένη απόφαση, μεταξύ της επιβολής εύλογου τέλους για διοικητικά έξοδα ή της άρνησης να δοθεί συνέχεια στα αιτήματα αυτά, λαμβάνοντας υπόψη όλες τις κρίσιμες περιστάσεις και επαληθεύοντας την καταλληλότητα, την αναγκαιότητα και την αναλογικότητα της προκριθείσας επιλογής.