Το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης με την απόφαση της 6^ης Δεκεμβρίου 2017 (Υπόθεση C-408/16, Compania Naţională de Administrare a Infrastructurii Rutiere SA, πρώην Compania Naţională de Autostrăzi şi Drumuri Naţionale din România SA κατά Ministerul Fondurilor Europene – DirecţiaGenerală Managementul Fondurilor Externe) έκρινε ότι η οδηγία 2004/18 περί συντονισμού των διαδικασιών σύναψης δημόσιων συμβάσεων έργων, προμηθειών και υπηρεσιών αντιτίθεται στην εφαρμογή ρυθμίσεως κράτους μέλους η οποία προβλέπει, προκειμένου περί διαδικασίας περί συνάψεως δημόσιας συμβάσεως που έχει κινηθεί μετά την ημερομηνία της προσχωρήσεώς του στην Ένωση, με σκοπό την υλοποίηση σχεδίου στηριζόμενου σε σύμβαση χρηματοδοτήσεως συναφθείσα με την ΕΤΕπ πριν από την ως άνω προσχώρηση, την εφαρμογή των ειδικών κριτηρίων που προβλέπονται από τις διατάξεις του οδηγού της ΕΤΕπ τα οποία δεν είναι σύμφωνα προς τις διατάξεις της εν λόγω οδηγίας.

Περαιτέρω (σύμφωνα με τον κανονισμό 1083/2006), διαδικασία περί συνάψεως δημόσιας συμβάσεως, στην οποία ακολουθήθηκαν κριτήρια αυστηρότερα από εκείνα της οδηγίας 2004/18, δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι διενεργήθηκε σε πλήρη συμμόρφωση με το δίκαιο της Ένωσης και δεν είναι επιλέξιμη για μη επιστρεπτέα ευρωπαϊκή χρηματοδότηση, χορηγούμενη αναδρομικώς.

Τέλος, η χρησιμοποίηση κριτηρίων προεπιλογής των υποψηφίων αυστηρότερα από εκείνα της οδηγίας 2004/18 συνιστά «παρατυπία, που δικαιολογεί την επιβολή δημοσιονομικής διορθώσεως, εφόσον δεν μπορεί να αποκλειστεί το ενδεχόμενο η χρησιμοποίηση των κριτηρίων αυτών να είχε επιπτώσεις για τον προϋπολογισμό του εμπλεκόμενου Ταμείου, πράγμα το οποίο εναπόκειται στο αιτούν δικαστήριο να εξακριβώσει.