Το αιτούν δικαστήριο, Naczelny Sąd Administracyjny (Ανώτατο Διοικητικό Δικαστήριο, Πολωνία), κατέθεσε στο ΔΕΕ αίτηση προδικαστικής απόφασης στο πλαίσιο της δίκης «L.s.c.» (εταιρεία που παρέχει υπηρεσίες αποστολής και εκτελωνισμού εμπορευμάτων) κατά του «Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej» (διευθυντή της εθνικής υπηρεσίας φορολογικών πληροφοριών). Συγκεκριμένα, η αίτηση αφορά την ερμηνεία του άρθρου 143 §1 στοιχ. βʹ της Οδηγίας 2006/112/ΕΚ σχετικά με το κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας, όπως επίσης και του άρθρου 1 της Οδηγίας 2006/79/ΕΚ, περί των φορολογικών ατελειών των χορηγουμένων κατά την εισαγωγή εμπορευμάτων, υπό μορφή μικροδεμάτων, μη εμπορικού χαρακτήρα, προέλευσης τρίτων χωρών. Εν προκειμένω, η εταιρεία αιτήθηκε την έκδοση φορολογικής ερμηνευτικής απόφασης προκειμένου να διαπιστωθεί αν η εισαγωγή στην Πολωνία εμπορευμάτων που αποστέλλονται από ιδιώτη προς ιδιώτη μπορεί να απαλλαγεί από τον φόρο προστιθέμενης αξίας (ΦΠΑ) δυνάμει του άρθρου 52 του νόμου περί ΦΠΑ, όταν ο παραλήπτης της αποστολής αυτής βρίσκεται σε άλλο κράτος μέλος. Επί της αίτησης, η αρμόδια φορολογική αρχή έκρινε ότι περίπτωση της εταιρείας «L». δεν ενέπιπτε στην απαλλαγή που προβλέπει το άρθρο 52 του νόμου περί ΦΠΑ, για τον λόγο ότι η απαλλαγή αυτή δεν εφαρμόζεται στην εισαγωγή, στην Πολωνία, εμπορευμάτων προοριζόμενων για ιδιώτη, ο οποίος βρίσκεται σε άλλο κράτος μέλος, απόφαση κατά της οποίας η εταιρεία άσκησε προσφυγή. Σύμφωνα με τη νομολογία του ΔΕΕ, για την ερμηνεία διάταξης του δικαίου της ΕΕ, είναι αναγκαίο να λαμβάνεται υπόψη το πλαίσιο στο οποίο αυτή εντάσσεται, καθώς και οι σκοποί που επιδιώκονται. Από τις προπαρασκευαστικές εργασίες της καταργηθείσας Οδηγίας 78/1035 προκύπτει ότι ο νομοθέτης της Ένωσης δεν θέλησε να εξαρτήσει την εφαρμογή της απαλλαγής από τον ΦΠΑ για τα μικροδέματα μη εμπορικού χαρακτήρα από προϋπόθεση σχετική με συγκεκριμένο τόπο προορισμού της οικείας αποστολής εντός της Ένωσης. Ο δε σκοπός της απαλλαγής από τον ΦΠΑ (ά. 143 §1 στοιχ. βʹ Οδηγ. 2006/112, ά. 1 Οδηγ. 2006/79), σχετίζεται με τον σκοπό της διάταξης να καταστήσει ελαστικότερο το καθεστώς που εφαρμόζεται στα μικροδέματα μη εμπορικού χαρακτήρα, προέλευσης τρίτων χωρών, τα οποία αποστέλλονται από ιδιώτη προς ιδιώτη, δεδομένου ότι οι αποστολές αυτές πραγματοποιούνται κυρίως βάσει συναισθηματικών κινήτρων, έχουν μικρή αξία και, κατ’ αρχήν, έχουν ήδη φορολογηθεί στη χώρα αποστολής. Καταληκτικά, το ΔΕΕ έκρινε ότι το άρθρο 143 §1 στοιχ. βʹ της Οδηγίας 2006/112/ΕΚ σχετικά με το κοινό σύστημα φόρου προστιθέμενης αξίας, όπως τροποποιήθηκε με την Οδηγία 2009/69/ΕΚ και το άρθρο 1 της Οδηγίας 2006/79/ΕΚ, περί των φορολογικών ατελειών των χορηγουμένων κατά την εισαγωγή εμπορευμάτων υπό μορφή μικροδεμάτων μη εμπορικού χαρακτήρα, προέλευσης τρίτων χωρών έχουν την έννοια ότι αντιτίθενται σε ρύθμιση κράτους μέλους η οποία αποκλείει από το ευεργέτημα της προβλεπόμενης στις διατάξεις αυτές απαλλαγής από τον φόρο προστιθέμενης αξίας τα μικροδέματα μη εμπορικού χαρακτήρα, προέλευσης τρίτης χώρας, που αποστέλλονται από ιδιώτη και προορίζονται για ιδιώτη ο οποίος κατοικεί σε άλλο κράτος μέλος.