Το αιτούν δικαστήριο (Πρωτοδικείο Lecce, Ιταλία) κατέθεσε στο ΔΕΕ αίτηση προδικαστικής απόφασης, στο πλαίσιο της δίκης «ZT κατά Ministero dell’Istruzione e del Merito», με αντικείμενο την ερμηνεία της ρήτρας 4 της συμφωνίας-πλαισίου για την εργασία ορισμένου χρόνου, η οποία υπογράφηκε στις 18 Μαρτίου 1999 και περιλαμβάνεται στο παράρτημα της Οδηγίας 1999/70/ΕΚ, σχετικά με τη συμφωνία πλαίσιο για την εργασία ορισμένου χρόνου που συνήφθη από τη CES, την UNICE και το CEEP. Συγκεκριμένα, η αίτηση υπεβλήθη στο πλαίσιο δικαστικής διαφοράς μεταξύ της αναπληρώτριας εκπαιδευτικού και του Υπουργείου Παιδείας (Ιταλία), στην οποία το τελευταίο αρνήθηκε να χορηγήσει στην πρώτη το ετήσιο επίδομα ποσού 500 ευρώ, με τη μορφή ηλεκτρονικής κάρτας, η οποία παρέχει στους εκπαιδευτικούς τη δυνατότητα αγοράς αγαθών και υπηρεσιών, με μοναδικό σκοπό την υποστήριξη της συνεχούς κατάρτισής τους για τη βελτίωση των επαγγελματικών δεξιοτήτων τους. Σύμφωνα με το αιτούν δικαστήριο, το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο της Ιταλίας έκρινε με απόφασή του ότι οι αναπληρωτές εκπαιδευτικοί που έχουν πραγματοποιήσει αναπληρώσεις με διάρκεια σχολικού έτους δικαιούνται την ένδικη ηλεκτρονική κάρτα, χωρίς να αποφανθεί ρητά επί της ύπαρξης ομοίου δικαιώματος για τους αναπληρωτές εκπαιδευτικούς που έχουν πραγματοποιήσει αναπληρώσεις σύντομης διάρκειας, γεγονός που οδήγησε σε αποκλίνουσα νομολογία των δικαστηρίων της ουσίας επί του ζητήματος αυτού. Κατά την κρίση του ΔΕΕ, η επίμαχη συμφωνία-πλαίσιο εφαρμόζεται σε όλους τους εργαζομένους που παρέχουν αμειβόμενες υπηρεσίες στο πλαίσιο σχέσης εργασίας ορισμένου χρόνου που τους συνδέει με τον εργοδότη τους, συμπεριλαμβάνοντας την απαγόρευση της λιγότερο ευνοϊκής μεταχείρισης των εργαζομένων ορισμένου χρόνου, σε σχέση με τους εργαζομένους αορίστου χρόνου. Εν προκειμένω, η ZT πραγματοποίησε κατά τη διάρκεια του σχολικού έτους 2021-2022 πολλές αναπληρώσεις σύντομης διάρκειας ως αναπληρώτρια καθηγήτρια, προσελήφθη υπό την ιδιότητα αυτή, στο πλαίσιο μίας ή περισσοτέρων συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου (όπως ορίζει η ρήτρα 2, σημ.1, της συμφωνίας-πλαισίου, σε συνδυασμό με τη ρήτρα 3 σημ. 1. Ακόμα και η μερική μόνον κατάργηση της διαφορετικής μεταχείρισης μεταξύ των μόνιμων εκπαιδευτικών, οι οποίοι απασχολούνται με σύμβαση αορίστου χρόνου, και των αναπληρωτών εκπαιδευτικών, οι οποίοι απασχολούνται με σύμβαση ορισμένου χρόνου, σημαίνει ότι μέρος των αναπληρωτών εκπαιδευτικών εξακολουθεί να υφίσταται διαφορετική μεταχείριση σε σχέση με τους μόνιμους. Εάν, μάλιστα, ο προσωρινός χαρακτήρας της σχέσης εργασίας ήταν αρκετός για τη δικαιολόγηση της διαφορετικής μεταχείρισης μεταξύ εργαζομένων ορισμένου χρόνου και εργαζομένων αορίστου χρόνου, οι σκοποί της Οδηγίας 1999/70 και της συμφωνίας-πλαισίου θα είχαν καταστεί κενοί περιεχομένου, με αποτέλεσμα να διαιωνιζόταν μια κατάσταση δυσμενής για τους εργαζομένους ορισμένου χρόνου. Το ΔΕΕ έκρινε ότι η ρήτρα 4, σημείο 1, της συμφωνίας-πλαισίου για την εργασία ορισμένου χρόνου, η οποία περιλαμβάνεται στο παράρτημα της Οδηγίας 1999/70/ΕΚ, αντιτίθεται σε εθνική ρύθμιση, όπως αυτή ερμηνεύεται από ανώτατο εθνικό δικαστήριο, δυνάμει της οποίας ηλεκτρονική κάρτα ονομαστικής αξίας 500 ευρώ ετησίως, παρέχουσα τη δυνατότητα αγοράς διαφόρων αγαθών και υπηρεσιών που προορίζονται για την υποστήριξη της συνεχούς κατάρτισης των εκπαιδευτικών, χορηγείται μόνο στους μόνιμους εκπαιδευτικούς καθώς και στους αναπληρωτές εκπαιδευτικούς που πραγματοποιούν αναπληρώσεις με διάρκεια σχολικού έτους, αποκλειομένων των αναπληρωτών εκπαιδευτικών που πραγματοποιούν αναπληρώσεις σύντομης διάρκειας, εκτός αν ο αποκλεισμός αυτός δικαιολογείται από αντικειμενικούς λόγους κατά την έννοια της ανωτέρω διάταξης. Το γεγονός και μόνον ότι η δραστηριότητα της εν λόγω αποκλειομένης κατηγορίας εκπαιδευτικών δεν μπορεί να διαρκέσει μέχρι το τέλος του σχολικού έτους δεν συνιστά τέτοιο αντικειμενικό λόγο.