Η Ουγγαρία, θεσπίζοντας το άρθρο 108, παράγραφος 1, του νόμου CCXII του 2013, περί διαφόρων διατάξεων και μεταβατικών μέτρων σχετικά με τον νόμο CXXII του 2013, περί της πωλήσεως γεωργικών και δασικών γαιών, και καταργώντας με τον τρόπο αυτόν, ex lege, τα δικαιώματα επικαρπίας επί των κείμενων στην Ουγγαρία γεωργικών και δασικών γαιών που κατέχουν άμεσα ή έμμεσα υπήκοοι άλλων κρατών μελών, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από τις συνδυασμένες διατάξεις του άρθρου 63 ΣΛΕΕ και του άρθρου 17 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τούτο διότι η γενόμενη βάσει της επίμαχης νομοθεσίας κατάργηση των δικαιωμάτων επικαρπίας συνιστά στέρηση ιδιοκτησίας κατά την έννοια του ΧΘΔ, διότι η νομοθεσία αυτή δεν δικαιολογείται εκ λόγων δημοσίας ωφελείας ούτε συνοδεύεται από καθεστώς δίκαιης και έγκαιρης αποζημιώσεως. Επιπλέον, η ανωτέρω ρύθμιση συνιστά αδικαιολόγητο περιορισμό της αρχής της ελεύθερης κυκλοφορίας των κεφαλαίων, στο μέτρο που επηρέαζε ιδίως την κατάσταση υπηκόων άλλων κρατών μελών της ΕΕ πλην της Ουγγαρίας.