Το αιτούν δικαστήριο (Ομοσπονδιακό Δικαστήριο Εργατικών Διαφορών, Γερμανία) κατέθεσε στο ΔΕΕ αίτηση προδικαστικής απόφασης, στο πλαίσιο της δίκης «UR κατά DF», με αντικείμενο την ερμηνεία των διατάξεων της Οδηγίας 98/59/ΕΚ για την προσέγγιση των νομοθεσιών των κρατών μελών που αφορούν τις ομαδικές απολύσεις, και ειδικότερα του άρθρου 3 § 1, του άρθρου 4 § 1 (εδ. α΄) και του άρθρου 6. Αναλυτικά, η ένδικη διαφορά έχει προκύψει μεταξύ του UR, ο οποίος ενεργεί υπό την ιδιότητα του διαχειριστή αφερεγγυότητας της V GmbH, και του DF, με αντικείμενο το κύρος της απόλυσης του τελευταίου στο πλαίσιο σχεδιαζόμενων ομαδικών απολύσεων. Τον Δεκέμβριο του 2020 ο UR κατήγγειλε τη σύμβαση εργασίας του DF, με ισχύ από τις 31 Μαρτίου 2021, ενώ ο τελευταίος άσκησε αγωγή αιτούμενος, αφενός, να αναγνωριστεί ότι η σχέση εργασίας παρέμενε ενεργή και, αφετέρου, να υποχρεωθεί ο UR να εξακολουθήσει να απασχολεί τον DF μέχρι την περάτωση της δίκης περί του κύρους της απόλυσης με την έκδοση τελεσίδικης απόφασης. Στον αντίποδα, ο UR ζήτησε την απόρριψη της αγωγής ισχυριζόμενος ότι η ρύθμιση περί ομαδικών απολύσεων δεν είχε εφαρμογή στην υπό κρίση υπόθεση, διότι κατά τον χρόνο κίνησης της διαδικασίας αφερεγγυότητας, η V GmbH απασχολούσε μόνον 19 εργαζομένους, γεγονός που κατατείνει στη μη συμπλήρωση του ορίου, πέραν του οποίου είναι υποχρεωτική η κοινοποίηση των ομαδικών απολύσεων, σύμφωνα με το οικείο γερμανικό δίκαιο. Τονίζεται ότι η καταγγελία σύμβασης εργασίας στο πλαίσιο σχεδίου ομαδικών απολύσεων δεν ισχύει πριν από την παρέλευση της προθεσμίας του άρθρου 4 § 1 (εδ. α΄) της Οδηγίας, αφετηρία της οποίας αποτελεί η κοινοποίηση του συγκεκριμένου σχεδίου, το οποίο συνεπάγεται κατ’ ανάγκην την κοινοποίηση του εν λόγω σχεδίου από τον εργοδότη στην αρμόδια δημόσια αρχή, με αποτέλεσμα, ελλείψει τέτοιας κοινοποίησης, η καταγγελία να χάνει την ισχύ της. Περαιτέρω, η υποχρέωση κοινοποίησης παρέχει στην εν λόγω αρχή τη δυνατότητα να διερευνήσει κατά πόσον είναι δυνατό να περιοριστούν οι αρνητικές συνέπειες των ομαδικών απολύσεων με μέτρα προσαρμοσμένα στα δεδομένα της αγοράς εργασίας και της οικονομικής δραστηριότητας, στο πλαίσιο των οποίων εντάσσονται οι απολύσεις αυτές. Ο δικαιολογητικός λόγος της προδικαστικής παραπομπής δεν έγκειται στη διατύπωση συμβουλευτικών γνωμών επί γενικών ή υποθετικών ζητημάτων, αλλά στην αυτονόητη ανάγκη αποτελεσματικής επίλυσης μιας ένδικης διαφοράς. Η δε Οδηγία 98/59/ΕΚ επιβάλλει δύο διαδικαστικές υποχρεώσεις σε κάθε εργοδότη που προτίθεται να προβεί σε ομαδικές απολύσεις: την πραγματοποίηση διαβουλεύσεων με τους εκπροσώπους των εργαζομένων με σκοπό την επίτευξη συμφωνίας και την κοινοποίηση κάθε σχεδίου ομαδικών απολύσεων στην αρμόδια δημόσια αρχή. Ως προς το τελευταίο, απαιτείται να περιέχει ιδίως τους λόγους της απόλυσης, τον αριθμό των υπό απόλυση εργαζομένων, τον αριθμό των συνήθως απασχολουμένων και την περίοδο μέσα στην οποία πρόκειται να πραγματοποιηθούν οι απολύσεις. Τέλος, ως προς το τελευταίο ερώτημα, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εκτιμά ότι έχει υποθετικό χαρακτήρα, στο μέτρο που η διαφορά της κύριας δίκης αφορά αποκλειστικώς τις συνέπειες της παράλειψης κοινοποίησης του σχεδίου ομαδικών απολύσεων που προβλέπεται στο πρώτο εδάφιο της § 1 του άρθρου 3 της Οδηγίας, και όχι το κατά πόσον το περιεχόμενο της κοινοποίησης αυτής είναι σύμφωνο προς τις απαιτήσεις του τρίτου εδαφίου της παραγράφου αυτής. Το ΔΕΕ έκρινε ότι το άρθρο 4 § 1 (εδ. α΄) της Οδηγίας 98/59/ΕΚ έχει την έννοια ότι η καταγγελία σύμβασης εργασίας στο πλαίσιο σχεδίου ομαδικών απολύσεων το οποίο, σύμφωνα με τις διατάξεις της Οδηγίας, πρέπει να κοινοποιηθεί στην αρμόδια δημόσια αρχή, ισχύει μόνον μετά την παρέλευση της προθεσμίας των 30 ημερών που προβλέπεται στο εν λόγω άρθρο της Οδηγίας, ενώ το άρθρο 3 § 1 (εδ. α΄) και το άρθρο 4 § 1 (εδ. α΄) της Οδηγίας 98/59, όπως αυτή τροποποιήθηκε με την Οδηγία 2015/1794, έχουν την έννοια ότι εργοδότης ο οποίος κατήγγειλε σύμβαση εργασίας χωρίς να κοινοποιήσει στην αρμόδια δημόσια αρχή το σχέδιο ομαδικών απολύσεων, στο πλαίσιο του οποίου εντάσσεται η καταγγελία αυτή, κατά παράβαση της πρώτης ως άνω διάταξης, δεν μπορεί να θεραπεύσει την παράλειψη μιας τέτοιας κοινοποίησης κατά τρόπον ώστε η καταγγελία να ισχύει 30 ημέρες μετά τη θεραπεία της παράλειψης.