Ο Άρειος Πάγος, αφού δέχτηκε τυπικά την αίτηση αναίρεσης, ερεύνησε και εφάρμοσε αυτεπαγγέλτως τον επιεικέστερο νόμο όσον αφορά τη συρροή λόγων μείωσης της ποινής και αναίρεσε την απόφαση ως προς την επιμέτρηση της ποινής. Επέκτεινε δε την ευνοϊκή κρίση του και στους κατηγορούμενους που δεν είχαν ασκήσει αναίρεση.

Ειδικότερα, ο Άρειος Πάγος έκρινε ότι η προσβαλλόμενη καταδικαστική απόφαση για την πράξη της απόπειρας διευκόλυνσης μεταφοράς αλλοδαπών, που δεν έχουν δικαίωμα εισόδου στο ελληνικό έδαφος, ήταν επαρκώς αιτιολογημένη, τόσο ως προς τα στοιχεία των επιβαρυντικών περιστάσεων και της συμμετοχής της αναιρεσείουσας, όσο και ως προς το στοιχείο του δόλου της. Συνακόλουθα, απέρριψε τον προβαλλόμενο λόγο αναίρεσης ως ουσία αβάσιμο.

Ωστόσο, διέλαβε ότι η διάταξη του άρθρου 85 ΠΚ, κατά την οποία επί συρροής λόγων μειώσεως της ποινής, το δικαστήριο ελαττώνει περαιτέρω το κατώτατο όριο της μειωμένης κατά το άρθρο 83 ποινής, είναι επιεικέστερη της αντίστοιχης προϊσχύσασας διάταξης, καθόσον με την τελευταία η μείωση της ποινής εφαρμοζόταν μία φορά. Κατόπιν τούτου, αναίρεσε την προσβαλλόμενη απόφαση μόνο ως προς την διάταξή της περί επιβολής ποινής, τόσο ως προς την αναιρεσείουσα, όσο και ως προς τους συγκαταδικασθέντες, προκειμένου να εφαρμοσθεί η επιεικέστερη διάταξη του άρθρου 85 του ισχύοντος Π.Κ..