Πρόσφατη νομολογία
15 Απρ 2021
ΑΠ 56/2020 Τμ. Ζ΄: Επαρκής αιτιολογία απόρριψης ισχυρισμού περί τοξικομανίας. Αποδεικτική αξιοποίηση δικαστικής και ιδιωτικής πραγματογνωμοσύνης
Όπως είναι γνωστό, για την πληρότητα της αιτιολογίας, δεν αρκεί να περιορίστηκε το δικαστήριο σε τυπική αναφορά των αποδεικτικών μέσων ως προς το είδος τους, αλλά είναι απαραίτητο να συνάγεται με βεβαιότητα, ότι το δικαστήριο έλαβε υπόψη του, συνεκτίμησε και αξιολόγησε το περιεχόμενο όλων των αποδεικτικών μέσων.
Περαιτέρω, η δικαστική πραγματογνωμοσύνη αποτελεί ένα από τα κυριότερα αποδεικτικά μέσα της ποινικής διαδικασίας και αποσκοπεί στην ενίσχυση της κρίσης του δικαστή όταν ανακύπτει ζήτημα που απαιτεί εξειδικευμένες γνώσεις. Ως ιδιαίτερο είδος αποδεικτικού μέσου, διακρινόμενο των εγγράφων, πρέπει να προκύπτει από την αιτιολογία της απόφασης ότι τα πορίσματά της λήφθηκαν υπόψη, μη αρκούσης της αναφοράς στα έγγραφα. Εξάλλου, ναι μεν το δικαστήριο (ή το δικαστικό συμβούλιο) εκτιμά ελεύθερα τα προκύπτοντα από αυτήν συμπεράσματα (κατ' άρθρ. 177 ΚΠΔ), οφείλει όμως να αιτιολογεί τυχόν αντίθετη δικαστική του πεποίθηση, παραθέτοντας τα αποδεδειγμένα εκείνα πραγματικά περιστατικά που αποκλείουν αυτά που θέτουν οι πραγματογνώμονες ως βάση της γνώμης τους. Αντίθετα, το πόρισμα τυχόν ιδιωτικής πραγματογνωμοσύνης (απλής γνωμάτευσης ή γνωμοδότησης) ή πραγματογνωμοσύνης που ενεργήθηκε στα πλαίσια άλλης ποινικής δίκης, συνεκτιμάται ελεύθερα μαζί με τις άλλες αποδείξεις για τη διαμόρφωση της κρίσης του δικαστηρίου, καθώς τα αποδεικτικά αυτά μέσα συνιστούν απλά έγγραφα, ενώ δεν είναι αναγκαίο να μνημονεύονται ως ιδιαίτερα αποδεικτικά μέσα ούτε απαιτείται ειδική αιτιολογία για την μη αποδοχή τους.
Εν προκειμένω, το Δικαστήριο ανέφερε αναλυτικά τα αποδεικτικά στοιχεία που έλαβε υπόψη και μάλιστα έκανε ειδική μνεία και αξιολόγησε την πραγματογνωμοσύνη που συντάχθηκε στο πλαίσιο της ανάκρισης, υιοθετώντας ωστόσο αντίθετο συμπέρασμα. Συνεκτίμησε εξάλλου και όλα τα έγγραφα, μεταξύ των οποίων οι πραγματογνωμοσύνες που συντάχθηκαν στο πλαίσιο άλλης ποινικής δίκης. Συνακόλουθα, κατά την ανέλεγκτη κρίση του, απέρριψε κατ’ ουσίαν τον ισχυρισμό ενός εκ των κατηγορουμένων περί τοξικομανίας κατά το χρόνο τέλεσης της διακίνησης ναρκωτικών ουσιών.
Πάντως, η αίτηση αναίρεσης της απόφασης του Πενταμελούς Εφετείου Αθηνών έγινε δεκτή εν μέρει, προκειμένου να εφαρμοστούν οι ευμενέστερες νεότερες διατάξεις, αφενός ως προς την ποινή της πράξης της αντίστασης (άρθρ. 167 ΠΚ), αφετέρου ως προς τις παρεπόμενες ποινές της αποστέρησης πολιτικών δικαιωμάτων και της απέλασης μετά την έκτιση της ποινής και απαγόρευσης επανεισόδου στη χώρα, καθώς μάλιστα η απέλαση υφίσταται πλέον μόνο ως διοικητικό μέτρο.
Σύνδεσμος
ΑΠ (Ποιν.) 56/2020 Τμ. Ζ - Πλήρες κείμενο
