Για τη στοιχειοθέτηση της αντικειμενικής υπόστασης του αδικήματος της συκοφαντικής δυσφήμησης, θα πρέπει η διάδοση ή ο ισχυρισμός του ψευδούς γεγονότος, αφενός να επισυμβεί ενώπιον τρίτου προσώπου, αφετέρου να είναι πρόσφορος να βλάψει την τιμή και την υπόληψη άλλου. Οι προϋποθέσεις αυτές δεν πληρούνται, εν προκειμένω, καθώς ο ισχυρισμός ανακοινώθηκε ενώπιον δικαστικών προσώπων (δικαστών, εισαγγελέων), όπως και ενώπιον λοιπών προσώπων που συμπράττουν στην ποινική δίκη (δικαστικός γραμματέας) και λαμβάνουν υποχρεωτικά γνώση κατά την άσκηση των καθηκόντων τους. Τα πρόσωπα αυτά, είναι θεσμικά εξουσιοδοτημένα όργανα να λαμβάνουν γνώση των δικογράφων, καταγγελιών, μηνύσεων και, στα πλαίσια των υπηρεσιακών τους καθηκόντων, να ερευνούν τη βασιμότητα των αναφερομένων - καταγγελλομένων σ' αυτά, ή να καταγίνονται με τη διεκπεραίωση των υποθέσεων, χωρίς να προβαίνουν σε ίδια κατά την προσωπική τους άποψη (αρνητική) εκτίμηση αυτών, όπως κάθε τρίτο πρόσωπο. Συνεπώς, τα πρόσωπα αυτά, χωρίς τη συνδρομή άλλων περιστάσεων που να δικαιολογούν την προσφορότητα της προσβολής της τιμής και υπόληψης του εγκαλούντος, δεν είναι τρίτοι με την έννοια του νόμου και, συνακόλουθα, δεν στοιχειοθετείται εν προκειμένω η αντικειμενική υπόσταση του εγκλήματος της συκοφαντικής δυσφήμησης. Αναιρείται η απόφαση λόγω εσφαλμένης ερμηνείας και εφαρμογής ουσιαστικής ποινικής διάταξης (άρθρ. 510 παρ. 1 Ε' ΚΠΔ) και κηρύσσεται αθώος ο κατηγορούμενος για την πράξη της συκοφαντικής δυσφήμησης, αφού δεν στοιχειοθετείται το αξιόποινο (άρθρ. 518 παρ. 1 ΚΠΔ). Περαιτέρω, για τη θεμελίωση του υποκειμενικού στοιχείου των αδικημάτων της ψευδούς καταμήνυσης, της ψευδορκίας μάρτυρα και της συκοφαντικής δυσφήμησης, το δικαστήριο πρέπει να αιτιολογεί ειδικώς στην καταδικαστική απόφαση, τη γνώση του ψεύδους των όσων διαδίδονται ή καταγγέλλονται από τον κατηγορούμενο (άμεσος δόλος), με παράθεση συγκεκριμένων πραγματικών περιστατικών και αποδεικτικών στοιχείων που δικαιολογούν τη σχετική κρίση. Ειδικά επί ψευδούς καταμήνυσης, το δικαστήριο πρέπει επιπλέον να αιτιολογεί το σκοπό του κατηγορουμένου να προκαλέσει τη δίωξη άλλου (υπερχειλή δόλο). Αναιρείται η απόφαση, καθώς στερείται ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας και παραπέμπεται την υπόθεση ως προς τα αδικήματα της ψευδούς καταμήνυσης και της ψευδορκίας μάρτυρα για νέα συζήτηση στο ίδιο δικαστήριο που θα συγκροτηθεί από άλλους δικαστές.