Το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Βέροιας υπήγαγε τα πραγματικά περιστατικά που αποδείχτηκαν σε λανθασμένη ποινική διάταξη. Ειδικότερα, καταδίκασε τους κατηγορούμενους, ως υπεύθυνους για την υπέρβαση του νόμιμου ορίου στάθμης ηχορύπανσης κατά τη λειτουργία καταστήματος υγειονομικού ενδιαφέροντος, σύμφωνα με τις διατάξεις της Υ.Δ. Υ1γ/ΓΠ/οιΚ/96967/12 σε συνδυασμό με το άρθρ. 58 παρ. 4 Ν. 4075/2012, αντί της ορθής εν προκειμένω διάταξης του άρθρου 10 της υπ' αρ. Α5/3010/1985 Υγειονομικής διατάξεως. Ο Άρειος Πάγος αναίρεσε την απόφαση του Δικαστηρίου της ουσίας λόγω εσφαλμένης εφαρμογής ποινικής διάταξης και, εφαρμόζοντας τη σωστή διάταξη, κήρυξε ενόχους τους κατηγορούμενους. Ωστόσο έκρινε ότι, δεν υφίσταται περίπτωση παραπομπής τις υποθέσεως στο Δικαστήριο της ουσίας ως προς την επιμέτρηση της ποινής για το λόγο αυτό, διότι η επιβληθείσα ποινή βρίσκεται στα όρια της απειλούμενης ποινής υπό την ορθή διάταξη.

Περαιτέρω έκρινε ότι, οι αυτοτελείς ισχυρισμοί της ειλικρινούς μεταμελείας και της καλής συμπεριφοράς μετά την πράξη προβλήθηκαν κατά τρόπο ασαφή και αόριστο, διότι για τον μεν πρώτο δεν αρκεί η επικληθείσα απλή έκφραση συγγνώμης προς τους ιδιοκτήτες των όμορων προς το κατάστημα κατοικιών, για τον δε δεύτερο απαιτείται επίκληση περιστατικών θετικής ατομικής και κοινωνικής συμπεριφοράς. 

Αντίθετα ο αυτοτελής ισχυρισμός περί μη ταπεινών αιτίων, σύμφωνα με την απόφαση του Αρείου Πάγου, προβλήθηκε κατά τρόπο πλήρη και ορισμένο και, συνακόλουθα, το δικαστήριο της ουσίας, με αυτά που δέχθηκε, δεν διέλαβε στην προσβαλλομένη απόφασή του την απαιτούμενη ειδική και εμπεριστατωμένη αιτιολογία. Ειδικότερα, επισημαίνεται ότι, ως ταπεινά αίτια νοούνται τα μη αντίθετα προς την κοινή περί ηθικής ή κοινωνικής τάξης συνείδηση και τα μη μαρτυρούντα διαστροφή χαρακτήρα και κακοβουλία του δράστη, ενώ, η μη ταπεινότητα αυτών κρίνεται αντικειμενικά, κατά την αντίληψη της κοινωνίας. Πάντως, για το ορισμένο του ισχυρισμού, απαιτείται να εκτίθενται τα αίτια που ώθησαν τον κατηγορούμενο στην πράξη που του αποδίδεται.