Η επανεξέταση της αίτησης αναίρεσης κατ’ άρθρ. 523 ΚΠΔ, αφορά την περίπτωση κατά την οποία ο Άρειος Πάγος παρέλειψε από παραδρομή να ερευνήσει λόγο αναίρεσης, υπό την προϋπόθεση ότι ο λόγος αυτός προτάθηκε παραδεκτώς. Αντίθετα αυτό δεν ισχύει, αν παρέλειψε να εξετάσει λόγο που όφειλε μεν να εξετάσει αυτεπαγγέλτως κατ’ άρθρ. 511 ΚΠΔ, ο οποίος όμως δεν προτάθηκε και, μάλιστα, ανεξάρτητα από το αν ο αναιρεσείων κατά τη συζήτηση της αίτησης αναιρέσεως επεσήμανε την ύπαρξη τέτοιου λόγου και ζήτησε την αυτεπάγγελτη έρευνά του.

Εάν, όμως, ο Άρειος Πάγος παρέλειψε να εφαρμόσει αυτεπαγγέλτως (κατ’ άρθρ. 511 & 514 ΚΠΔ) νεότερο επιεικέστερο νόμο, ο οποίος τέθηκε σε ισχύ μετά την άσκηση και την συζήτηση της αίτησης αναιρέσεως, αλλά πριν τη δημοσίευση της απόφασης, ανεξάρτητα από το εάν αυτός είχε περιέλθει ή όχι σε γνώση των δικαστών που δίκασαν, επιτρέπεται κατόπιν μεταγενέστερης αιτήσεως του αναιρεσείοντος να επανεξετασθεί η αίτηση, προκειμένου να εφαρμοστεί ο νόμος αυτός (ΑΠ 917/2012 Τμ. Ζ΄).

Εν προκειμένω, ο Άρειος Πάγος έκρινε ότι η διάταξη του άρθρου 64 Ν. 4689/2020, με τίτλο «Παραγραφή και μη εκτέλεση ποινών υπό όρο», είναι ουσιαστικού δικαίου και χρήζει αναδρομικής εφαρμογής ως επιεικέστερη διάταξη, καθώς σύμφωνα με αυτήν παραγράφονται και δεν εκτελούνται οι απαριθμούμενες ποινές, εφόσον δεν έχουν εκτιθεί. Κατόπιν αυτών, δέχτηκε την αίτηση επανεξέτασης, ανακάλεσε την προηγούμενη απόφασή του και κήρυξε την παραγραφή της ποινής φυλάκισης που είχε επιβληθεί στον αιτούντα κατ’ άρθρ. 64 Ν. 4689/2020, το οποίο τέθηκε σε ισχύ μία ημέρα πριν την δημοσίευση της ανακληθείσας απόφασης.