Ι. Ρόκας/Γ. Θεοχαρίδης, Ναυτικό Δίκαιο, 3η έκδ., 2015
Πρόκειται για μελέτη που πραγματεύεται συνοπτικά το ιδιωτικό ναυτικό δίκαιο σε πλήρη έκταση.
Εκκινεί από την ένταξη του ναυτικού δικαίου εντός του καθ’όλου δικαιικού συστήματος και ακολουθεί η πραγμάτευση των εννόμων σχέσεων που δημιουργούνται από την εκμετάλλευση του πλοίου με ιδιαίτερη έμφαση στους θεσμούς της ναυτικής πίστης και του περιορισμού ευθύνης. Κατόπιν ακολουθεί ο πυρήνας της πραγματείας που είναι η ναύλωση σε ευρεία έννοια του πλοίου. Υιοθετείται η κλασική τριχοτόμηση που επιφυλάσσει ο Κώδικας Ιδιωτικού Ναυτικού Δικαίου, όπου υπάγονται η ναύλωση σε στενή έννοια, η θαλάσσια μεταφορά πραγμάτων και η μεταφορά επιβάτη, ιδίως μετά την επίδραση που υπέστη από το ενωσιακό δίκαιο. Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει στην κατ’ άρθρον ερμηνεία των Κανόνων Χάγης-Βίσμπυ, η οποία αποπειράται να εντάξει στην ελληνική έννομη τάξη το αγγλοσαξονικής προέλευσης κανονιστικό πλέγμα, λαμβανομένης υπόψη της ερμηνείας που επεφύλαξε η ελληνική νομολογία σ’αυτούς από το 1993 και εντεύθεν. Η μελέτη καταλήγει με τη συνοπτική σκιαγράφηση των θεσμών της κοινής αβαρίας και της επιθαλάσσιας αρωγής και διάσωσης.
Ο συνοπτικός τρόπος προσέγγισης καθιστά τη μελέτη απευθυντέα, τόσο σε πρακτικούς όσο και σε θεωρητικούς του ναυτικού δικαίου αλλά και στον Έλληνα δικαστή που “κατατρίβεται” με ναυτικές διαφορές.
Διαθέσιμο σε:
