Με την κρινόμενη έφεση ζητήθηκε παραδεκτώς να εξαφανισθεί η οριστική απόφαση του Τριμελούς Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών, με την οποία έγινε δεκτή η προσφυγή της ήδη εφεσίβλητης, ακυρώθηκε η απόφαση της Τ.Δ.Ε. του Β΄ Περιφερειακού Υποκαταστήματος Μισθωτών Αττικής - Αθηνών - Κεντρικού Τομέα του τέως Ι.Κ.Α.-Ε.Τ.Α.Μ. (και ήδη e- Ε.Φ.Κ.Α.), αναγνωρίστηκε ότι η εφεσίβλητη δικαιούται σύνταξη γήρατος υπολογιστέα με βάση το νομοθετικό καθεστώς που ίσχυε την 31.12.2014 και αναπέμφθηκε η υπόθεση για νέα νόμιμη κρίση. Εν προκειμένω, το Δικαστήριο λαμβάνει υπόψη ότι, ναι μεν το συνταξιοδοτικό δικαίωμα κρίνεται με βάση το νομοθετικό καθεστώς που ισχύει κατά το χρόνο επέλευσης του ασφαλιστικού κινδύνου, ωστόσο, σύμφωνα με τη διάταξη της §1 του άρθρου 94 του N. 4387/2016, ο οποίος στόχευε στη ριζική μεταρρύθμιση της κοινωνικής ασφάλειας με τη σύσταση ενιαίου συστήματος κοινωνικής ασφάλισης, εκκρεμείς αιτήσεις συνταξιοδότησης, που έχουν υποβληθεί μέχρι την έναρξη ισχύος του νόμου αυτού (12.5.2016), κρίνονται, ως προς τον τρόπο υπολογισμού της σύνταξης των δικαιούχων, κατά τους κανόνες που ίσχυαν σε κάθε φορέα κατά την 31η.12.2014. Επομένως, η εφεσίβλητη, που υπέβαλε αίτηση συνταξιοδότησης την 7.9.2015 και η σχετική συνταξιοδοτική απόφαση εκδόθηκε στις 13.6.2017, ενώ κατ’ αυτής άσκησε και ένσταση - ήτοι η αίτησή της και η εν γένει συνταξιοδοτική της υπόθεση ήταν εκκρεμής κατά την έναρξη ισχύος του Ν. 4387/2016 - ενέπιπτε στις διατάξεις του προαναφερθέντος άρθρου 94 του νόμου αυτού και το ύψος της σύνταξής της, με βάση το άρθρο αυτό, έπρεπε να υπολογιστεί με βάση το νομοθετικό καθεστώς που ίσχυε κατά την 31.12.2014. Ως εκ τούτου, η ως άνω απόφαση της Τ.Δ.Ε. παρίσταται εσφαλμένη, αφού, κατά τον υπολογισμό της σύνταξης της εφεσίβλητης, δεν έλαβε υπόψη της τις μεταβατικές διατάξεις του άρθρου 94 § 1 του Ν. 4387/2016 και, συνακόλουθα, το νομοθετικό καθεστώς που ίσχυε στις 31.12.2014. Συνεπώς, ορθώς έκρινε το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο με την εκκαλούμενη απόφασή του.