Μετά τη θέση σε ισχύ του νέου ΠΚ, για τη στοιχειοθέτηση του αδικήματος της απιστίας απαιτείται ρητά, αφενός η επελθούσα βλάβη στην περιουσία του τρίτου να είναι βέβαιη, αφετέρου η ζημιογόνος πράξη του υπαιτίου να τελείται κατά παράβαση των κανόνων επιμελούς διαχείρισης. Τέτοια παράβαση, όμως, δεν υφίσταται όταν οι ενέργειες στις οποίες αυτός προέβη επιτρέπονται από τη σύμβαση ή δεν υπάρχει δυνατότητα επωφελέστερης επιλογής και τηρήθηκαν οι νόμιμες διαδικασίες, ή εξαντλήθηκαν τα περιθώρια διαπραγμάτευσης.

Εν προκειμένω, μεταξύ άλλων, ο εγκαλών ζήτησε την ποινική δίωξη των κατηγορουμένων για τις πράξεις της απιστίας κατ’ εξακολούθηση και της άμεσης συνέργειας σε αυτήν, καθώς υποστήριξε ότι ο πρώτος κατηγορούμενος, ενεργώντας εκτός των διαχειριστικών του καθηκόντων, ενέγραψε προσημείωση υποθήκης επί του μοναδικού ακινήτου της εταιρείας και πώλησε την επικαρπία επί αυτού στον δεύτερο κατηγορούμενο για χρονικό διάστημα 30 ετών, αντί δυσανάλογα μικρού τιμήματος.

Αποδείχτηκε ωστόσο ότι, σύμφωνα με το καταστατικό, ο πρώτος κατηγορούμενος είχε την εξουσία να προβαίνει σε μεταβολές της ακίνητης περιουσίας της εταιρείας. Μάλιστα, όπως παρατηρεί το Συμβούλιο, το συγκεκριμένο εταιρικό μόρφωμα έφερε εξωτερικά μόνο τον νομικό μανδύα της ανώνυμης εταιρείας, λειτουργώντας εσωτερικά σαν προσωπική εταιρεία, ενώ το επίδικο ακίνητο ανήκε σε προηγούμενο χρόνο στον πρώτο κατηγορούμενο.

Περαιτέρω, το Συμβούλιο έκρινε ότι η εγγραφή προσημείωσης υποθήκης δεν επιβάρυνε το πρώτον την περιουσία της εταιρείας, ούτε επέφερε πλήγμα στην πιστοληπτική της ικανότητα, αφού επί του ίδιου ακινήτου είχαν ήδη εγγραφεί ακόμη τρεις προσημειώσεις μεγάλης συνολικής αξίας. Άλλωστε, με αυτή την εμπράγματη ασφάλεια, όπως και με την πώληση της επικαρπίας επί του ίδιου ακινήτου,  εξασφαλιζόταν η ανέγερση κτηρίων και η εγκατάσταση μηχανημάτων πολλαπλάσιας αξίας, εκ μέρους του δεύτερου κατηγορουμένου. Η συμφωνία δε αυτή έγινε με σκοπό να αποκατασταθούν οι εργασίες της εταιρείας, καθώς η βιομηχανική μονάδα παραγωγής (εμφιάλωσης νερού) είχε καταστραφεί ολοσχερώς ένεκα πυρκαγιάς. Άλλως, αμφότερες οι πράξεις του διαχειριστή, έγιναν για την εκτέλεση μιας σύμβασης συνολικά επωφελούς για την εταιρεία με πολλαπλάσια οφέλη. Σε κάθε περίπτωση, άπαντες οι μέτοχοι ήταν ενήμεροι και σύμφωνοι με τις ενέργειες αυτές και ήλπιζαν ότι θα συνδράμουν στην επαναλειτουργία της επιχείρησης.

Για τους λόγους αυτούς, το Συμβούλιο Εφετών, έκρινε ότι δεν στοιχειοθετείται κανένα από τα καταγγελθέντα αδικήματα.