Ο αιτών, υπήκοος Μαρόκου και συλληφθείς στη Θεσσαλονίκη από την Ελληνική Αστυνομία δυνάμει της «ερυθράς αγγελίας» διεθνών αναζητήσεων της INTERPOL (Μαρόκου), με την κρινόμενη αίτηση επιδιώκει την ακύρωση της απόφασης του Υφυπουργού Δικαιοσύνης, με την οποία διατάσσεται η έκδοση και παράδοση του αιτούντος, στις αρχές του Βασιλείου του Μαρόκου. Συγκεκριμένα, την προσαγωγή και προσωρινή σύλληψη του αιτούντος στον Εισαγγελέα Εφετών Θεσσαλονίκης ακολούθησε το ένταλμα σύλληψης του Προέδρου Εφετών Θεσσαλονίκης, με το οποίο διατάχθηκε η (οριστική) σύλληψη και κράτηση του αιτούντος έως την ολοκλήρωση της διαδικασίας έκδοσης. Το έτος 2023 εκδόθηκε η προσβαλλόμενη απόφαση του Υφυπουργού Δικαιοσύνης, με την οποία διατάχθηκε η έκδοση και παράδοση του αιτούντος στις αρχές του Μαρόκου, ενώ ταυτοχρόνως γνωστοποιήθηκε στην Ελληνική Κυβέρνηση, με επιστολή της Γραμματείας του ΕΔΔΑ, ότι ο αιτών κατέθεσε προσφυγή κατά της Ελλάδας και ζήτησε τη λήψη προσωρινών μέτρων, δυνάμει της οποίας το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο υπέδειξε στις ελληνικές αρχές, ως προσωρινό μέτρο, τη μη παράδοση του αιτούντος έως τις 22.2.2023. Ως προς την παροχή πληρεξουσιότητας ενώπιον του Δικαστηρίου, επισημαίνεται ότι πρέπει να διενεργείται κατά τρόπο που να διασφαλίζεται ο έλεγχος της γνησιότητας της σχετικής δήλωσης από το Δικαστήριο, ενώ οι προβλεπόμενοι στο άρθρο 27 § 1 του π.δ. 18/1989 τρόποι παροχής πληρεξουσιότητας έχουν απαρίθμηση εξαντλητική και όχι ενδεικτική, αποκλειομένου άλλου τρόπου παροχής, όπως το ιδιωτικό έγγραφο, το οποίο υπογράφει ο διάδικος και φέρει βεβαίωση της γνησιότητας της υπογραφής από δημόσια αρχή. Σημειώνεται ότι, ακόμη και η ανάλογη εφαρμογή της διάταξης του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας περί δικαστικής πληρεξουσιότητας δεν θα μπορούσε, στην κρινόμενη υπόθεση, να οδηγήσει σε ευνοϊκό αποτέλεσμα, δεδομένου ότι προβλέπει δικονομική ρύθμιση αυστηρότερη από την αντίστοιχη ρύθμιση του άρθρου 27 § 1 του π.δ. 18/1989. Τα αυστηρά κριτήρια χορήγησης της πληρεξουσιότητας ενώπιον του Δικαστηρίου δεν παραβιάζουν το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα παροχής έννομης προστασίας από τα δικαστήρια, ούτε το άρθρο 6 § 1 της Σύμβασης. Ο υπογράφων την κρινόμενη αίτηση δικηγόρος εξέθεσε τους λόγους της απολύτου αδυναμίας για εξασφάλιση συμβολαιογραφικού πληρεξουσίου ενώπιον του Δικαστηρίου και έλαβε προθεσμία για την εξασφάλιση της πληρεξουσιότητας από τον αιτούντα. Εντούτοις, ο αιτών δεν παρέστη αυτοπροσώπως κατά τη συζήτηση της υπόθεσης και δεν προσκόμισε τη συμβολαιογραφική πράξη παροχής πληρεξουσιότητας, με την ορισθείσα προθεσμία που χορηγήθηκε από το Δικαστήριο για τον σκοπό αυτόν να έχει παρέλθει άπρακτη. Το Δικαστήριο απέρριψε την αίτηση ένεκα μη στοιχειοθέτησης  ανυπέρβλητου κωλύματος του αιτούντος και του εμφανισθέντος δικηγόρου του για την εξασφάλιση της έγκυρης παροχής δικαστικής πληρεξουσιότητας ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας (Μειοψ.).