Με την κρινόμενη αίτηση ζητήθηκε η ακύρωση: α) της .../8.5.2019 αποφάσεως του Αναπληρωτή Προϊσταμένου της Διεύθυνσης Δασών Ν. Θεσσαλονίκης, με την οποία απορρίφθηκε ρητώς η .../22.4.2019 αίτηση των αιτούντων για την αναμόρφωση του δασικού χάρτη Καλαμαριάς κατά το άρθρο 20 παρ. 1 του ν. 3889/2020, καθ’ ο μέρος αφορά στη φερόμενη ως ιδιοκτησία τους, β) της παραλείψεως του Δασάρχη Θεσσαλονίκης να εκδώσει διαπιστωτική πράξη για τον προσδιορισμό της ίδιας εκτάσεως ως τεχνητής δασικής φυτείας κατά το άρθρο 143 του ν. 4483/2017, με σκοπό την βάσει αυτής αναμόρφωση του δασικού χάρτη Καλαμαριάς, η οποία (παράλειψη) συντελέστηκε με τη σιωπηρή απόρριψη της .../22.4.2019 σχετικής αιτήσεως των αιτούντων. Στην κρινόμενη υπόθεση, δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις ούτε του άρθρου 20 παρ. 1 του ν. 3889/2010 για την αναμόρφωση κυρωθέντος δασικού χάρτη, ούτε του άρθρου 143 του ν. 4483/2017 για την έκδοση διαπιστωτικής πράξης με αντικείμενο τον προσδιορισμό εκτάσεως ως τεχνητής δασικής φυτείας. Στην πρώτη περίπτωση (πρώτη προσβαλλόμενη πράξη) η ρητή απόρριψη της αίτησης αναμόρφωσης του δασικού χάρτη Καλαμαριάς κατά το άρθρο 20 παρ. 1 του ν. 3889/2010, έχει ως νόμιμο έρεισμα την .../1.12.2003 τελεσίδικη πράξη χαρακτηρισμού του Δασάρχη Θεσσαλονίκης με την οποία η ένδικη έκταση χαρακτηρίζεται ως δασική και η οποία είναι αποτυπωμένη στον κυρωθέντα δασικό χάρτη με τον κωδικό ΠΔ – Διοικητική Πράξη, εφόσον ο χαρακτηρισμός αυτός δεν ανατράπηκε στη συνέχεια από άλλη διοικητική πράξη, η οποία θα ηδύνατο να δικαιολογήσει τη διαγραφή της εκτάσεως από τον δασικό χάρτη κατόπιν της διαπιστώσεως ότι η έκταση έπαψε να υπάγεται στον δασικό νόμο. Και στη δεύτερη περίπτωση (δεύτερη προσβαλλόμενη πράξη), νομίμως εχώρησε η σιωπηρή απόρριψη της αίτησης για έκδοση διαπιστωτικής πράξης κατά το άρθρο 143 του ν. 4483/2017. Τούτο διότι η ένδικη έκταση δεν εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής του εν λόγω άρθρου, εφόσον, όπως προκύπτει από το εκκαθαρισμένο πραγματικό του φακέλου της υποθέσεως, ιδίως δε από τα αναφερόμενα στην πράξη χαρακτηρισμού και στις αποφάσεις της Α΄ βάθμιας ΕΕΔΑ και της ΕΕΑ, κατόπιν των οποίων η πράξη χαρακτηρισμού κατέστη τελεσίδικη, η ένδικη έκταση, και υπό την εκδοχή ότι φέρει τεχνητή δασική βλάστηση, δεν δημιουργήθηκε επί χορτολιβαδικής εκτάσεως επί ημιορεινού, ορεινού και ανώμαλου εδάφους, ούτε επί βραχώδους ή πετρώδους εκτάσεως των ημιορεινών, ορεινών και ανώμαλων εδαφών (περ. α΄ και β΄ της παρ. 5 του άρθρου 3 του ν. 998/1979) ούτε δε και επί ανέκαθεν γεωργικώς καλλιεργούμενης εκτάσεως ή επί χορτολιβαδικής εκτάσεως επί (ημι)ορεινού ή ανώμαλου εδάφους που στις αεροφωτογραφίες του έτους 1945 ή του έτους 1960 εμφάνιζε αγροτική μορφή (περ. α΄ και β΄ της παρ. 6 του άρθρου 3 του ν. 998/1979), ώστε να δύναται να εξαιρεθεί από τη δασική νομοθεσία, κατ’ εφαρμογή της περ. γ΄ του άρθρου 6 του ν. 998/1979, όπως ισχύει μετά την αντικατάστασή της με την παρ. 4 του άρθρου 32 του ν. 4280/2014. Συνεπώς, παρίστανται νόμιμες τόσο η ρητή απόρριψη της αίτησης αναμόρφωσης δασικού χάρτη (πρώτη προσβαλλόμενη πράξη), ει και επί άλλη αιτιολογία, όσο και η σιωπηρή απόρριψη της αίτησης έκδοσης διαπιστωτικής πράξης για τον προσδιορισμό της ένδικης εκτάσεως ως τεχνητής δασικής φυτείας (δεύτερη προσβαλλόμενη πράξη). Απορρίφθηκαν δε ως αλυσιτελώς προβαλλόμενοι οι λόγοι ακυρώσεως με τους οποίους πληττόταν η νομιμότητα της αιτιολογίας της προσβαλλόμενης ρητής απορριπτικής πράξης της Διοίκησης και οι οποίοι αναφέρονταν στην εφαρμογή των μεταβατικών διατάξεων της παρ. 23 του άρθρου 52 του ν. 4280/2014, η οποία προστέθηκε με το άρθρο 143 του ν. 4483/2017, επί εκτάσεων που έχουν χαρακτηρισθεί τελεσιδίκως ως υπαγόμενες στις διατάξεις της δασικής νομοθεσίας πριν από τις 8.8.2014 και αποτελούν τεχνητές δασικές φυτείες της περ. γ΄ της παρ. 6 του άρθρου 3 του ν. 998/1979, εφόσον δεν πρόκειται για τεχνητή δασική φυτεία δυνάμενη να υπαχθεί στην εν λόγω περίπτωση. Ως αλυσιτελώς προβαλλόμενος απορρίφθηκε και ο λόγος ακυρώσεως περί αναρμοδιότητας του οργάνου της Διοίκησης που εξέδωσε την πρώτη προσβαλλόμενη, ρητή απορριπτική πράξη, εφόσον κανένα όργανο της Διοίκησης δεν θα ηδύνατο να εκδώσει πράξη με το αξιούμενο από τους αιτούντες περιεχόμενο. Τέλος, ως απαράδεκτοι, στο πλαίσιο της δίκης, απορρίφθηκαν λόγοι ακυρώσεως με τους οποίους αμφισβητήθηκε η νομιμότητα, αφενός μεν, της πράξης χαρακτηρισμού της ένδικης εκτάσεως ως δασικής (και των πράξεων που απέρριψαν ένσταση και προσφυγή κατ’ αυτής), αφετέρου δε, της πράξης κύρωσης του δασικού χάρτη Καλαμαριάς υπό την έννοια ότι έχει ως νόμιμο έρεισμα την πράξη χαρακτηρισμού της ένδικης εκτάσεως ως δασικής/ άλσους – ζώνης πρασίνου, διότι οδηγούσαν ανεπιτρέπτως σε παρεμπίπτοντα έλεγχο των ατομικών αυτών διοικητικών πράξεων.