Πρόσφατη νομολογία
25 Μαΐ 2022
ΣτΕ 869/2022 Τμ.ΣΤ: Μη νόμιμη η σύνταξη Συγκριτικού Πίνακα μετά την ανεπιφύλακτη εξόφληση του τιμήματος δημ. σύμβασης μελετών. Παραπομπή στην 7μελή σύνθεση
Με την κρινόμενη αίτηση ζητήθηκε η αναίρεση της 2426/2018 αποφάσεως του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών, με την οποία απερρίφθη ως απαράδεκτη προσφυγή της ήδη αναιρεσείουσας συμπράξεως, αναδόχου του έργου «Σύνταξη πλήρους μελέτης (Αρχιτεκτονικής, Στατικής, Η/Μ) μετά του περιβάλλοντος χώρου και σύνταξη τευχών δημοπράτησης για το έργο “ολοκλήρωση του κτιριακού συγκροτήματος της Εθνικής Πινακοθήκης και Μουσείου Αλεξάνδρου Σούτσου”», επί διαφοράς που ανέκυψε στο πλαίσιο εκτελέσεως της ως άνω συμβάσεως. Η κρινόμενη αίτηση αναιρέσεως εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής των διατάξεων του άρθρου 12 παρ. 1 του ν. 3900/2010, το δε χρηματικό αντικείμενο που άγεται με αυτήν κατ’ αναίρεση υπερβαίνει, όπως προκύπτει από την αναιρεσιβαλλομένη απόφαση, το κατώφλιο των 200.000 ευρώ. Περαιτέρω, η αναιρεσείουσα προβάλλει, μεταξύ άλλων, ότι έσφαλε το δικάσαν Διοικητικό Εφετείο και ότι εάν ερμήνευε ορθώς τις διατάξεις των άρθρων 29, 30, 37 και 41 παρ. 1 του ν. 3316/2005 θα έπρεπε να δεχθεί ότι είναι δυνατή και νόμιμη η ενεργοποίηση της διαδικασίας συντάξεως Σ.Π. για τις εντός του συμβατικού χρόνου συνταχθείσες συμπληρωματικές μελέτες ακόμη και μετά την οριστική παραλαβή και δη μέχρι την παρέλευση της πενταετούς προθεσμίας παραγραφής που τάσσεται από τις διατάξεις του άρθρου 90 παρ. 1 του ν. 2362/1995· ότι το ως άνω άρθρο 90 είναι εφαρμοστέο, ενόψει του ότι οι διατάξεις του ν. 3316/2005 ουδέν ορίζουν, ως προς το ζήτημα αυτό, ήτοι ως προς το ποιο είναι το απώτατο χρονικό σημείο, μέχρι την παρέλευση του οποίου δύναται ο ανάδοχος να επιδιώξει την ικανοποίηση των αξιώσεών του και ότι οι επίδικες αξιώσεις δεν έχουν υποκύψει στην πενταετή παραγραφή, η προθεσμία της οποίας άρχεται στις 19.6.2009, ημερομηνία της οριστικής παραλαβής. Εξάλλου, προς θεμελίωση του παραδεκτού της κρινομένης αιτήσεως κατ’ άρθρο 12 παρ. 1 του ν. 3900/2010, η αναιρεσείουσα προβάλλει ότι επί του ζητήματος αυτού δεν υφίσταται νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας. Ο ισχυρισμός αυτός προβάλλεται βασίμως, ενόψει του ότι κατά το χρόνο καταθέσεως της κρινομένης αιτήσεως δεν υπήρχε απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας επιλύουσα το ως άνω νομικό ζήτημα, ήτοι το ζήτημα μέχρι ποιο χρονικό σημείο δύναται ο ανάδοχος εκπονήσεως μελέτης, υπό το καθεστώς του ν. 3316/2005, να υποβάλλει προς σύνταξη σχέδιο Συγκριτικού Πίνακα. Ο συναφώς, όμως, παραδεκτά προβαλλόμενος, ως άνω λόγος αναιρέσεως είναι απορριπτέος. Και τούτο διότι, δεν είναι, κατ’ αρχήν, δυνατή η υποβολή αιτήματος με το περιεχόμενο αυτό μετά και την εξόφληση, και δη ανεπιφύλακτη, του συμφωνηθέντος συμβατικού τιμήματος. Τούτο δε ανεξαρτήτως παρελεύσεως ή μη της κατά το άρθρο 90 παρ. 1 του ν. 2362/1995 πενταετίας, αφού δεν νοείται παραγραφή επί μη εκκαθαρισμένων απαιτήσεων του αναδόχου, για την αναγνώριση των οποίων δύναται να ασκηθεί μόνον προσφυγή και δη κατόπιν τηρήσεως ενδικοφανούς διαδικασίας εντός συγκεκριμένων προθεσμιών. Εν προκειμένω, δε, η αναιρεσείουσα υπέβαλε το αίτημα για σύνταξη Συγκριτικού Πίνακα, αφού εξοφλήθηκε, χωρίς να έχει εγκαίρως διατυπώσει επιφυλάξεις ως προς το ύψος του καταβληθέντος σε αυτήν συμβατικού τιμήματος. Συνεπώς, ορθώς έκρινε το δικάσαν δικαστήριο, έστω και με διαφορετική αιτιολογία. Ενόψει των ανωτέρω, ο προβαλλόμενος λόγος αναιρέσεως καθώς και η κρινόμενη αίτηση στο σύνολό της, θα έπρεπε να απορριφθούν. Λόγω, όμως, της σπουδαιότητος των ανωτέρω ζητημάτων, το Τμήμα παρέπεμψε την υπόθεση προς εκδίκαση στην επταμελή σύνθεσή του, κατ’ άρθρον 14 παρ. 5 εδαφ. β΄ του π. δ/τος 18/1989.
Σύνδεσμος
ΣτΕ 869/2022 Τμ.ΣΤ - Πλήρες κείμενο
