Πρόσφατη νομολογία
21 Ιαν 2022
ΣτΕ 89/2021 Τμ.Β: Εμβάσματα στο εξωτερικό και προσαύξηση περιουσίας
Με την υπό κρίση αίτηση ζητείται η αναίρεση της 5600/2015 απόφασης του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών, με την οποία έγινε δεκτή προσφυγή του αναιρεσιβλήτου και ακυρώθηκε η σιωπηρή απόρριψη, από τον Προϊστάμενο της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών της Γενικής Γραμματείας Δημοσίων Εσόδων του Υπουργείου Οικονομικών, ενδικοφανούς προσφυγής αυτού κατά της 1671/2014 οριστικής πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος, οικονομικού έτους 2011, του Προϊσταμένου του Κέντρου Ελέγχου Φορολογουμένων Μεγάλου Πλούτου (Κ.Ε.ΦΟ.ΜΕ.Π.). Με την πράξη αυτή είχε καταλογιστεί σε βάρος του αναιρεσιβλήτου διαφορά κύριου φόρου εισοδήματος, ύψους 275.785,09 ευρώ, πρόσθετος φόρος λόγω υποβολής ανακριβούς δήλωσης 209.596,66 ευρώ, διαφορά εισφοράς αλληλεγγύης του άρθρου 29 του ν. 3986/2011, ύψους 26.302,11 ευρώ, καθώς και πρόσθετη εισφορά λόγω υποβολής ανακριβούς δήλωση 18.937,52 ευρώ. Το δικάσαν δικαστήριο έκρινε, με τις ειδικότερες αιτιολογίες που παρατίθενται ανωτέρω, ότι η φορολογική αρχή θεώρησε παρανόμως ως κρίσιμο χρόνο επέλευσης της επίδικης (φορολογηθείσας ως εισόδημα του οικονομικού έτους 2011) περιουσιακής προσαύξησης το έτος διενέργειας του σχετικού εμβάσματος στην αλλοδαπή, χωρίς να διερευνήσει το ζήτημα εάν η επίμαχη περιουσιακή προσαύξηση είχε επέλθει (εν όλω ή εν μέρει) εντός της χρήσης του 2010, και για τον λόγο αυτόν το διοικητικό εφετείο ακύρωσε την προσβληθείσα με την προσφυγή σιωπηρή απόρριψη από τον Προϊστάμενο της Διεύθυνσης Επίλυσης Διαφορών της Γενικής Γραμματείας Δημοσίων Εσόδων της ενδικοφανούς προσφυγής του αναιρεσιβλήτου κατά της επίδικης καταλογιστικής πράξης διορθωτικού προσδιορισμού φόρου εισοδήματος, οικονομικού έτους 2011. Με τα δεδομένα αυτά, ο προβαλλόμενος λόγος αναιρέσεως κατά τον οποίο μη νομίμως το διοικητικό εφετείο έκρινε ότι η διάταξη του δεύτερου εδαφίου της παρ. 3 του άρθρου 48 του Κ.Φ.Ε., όπως προστέθηκε με το άρθρο 15 παρ. 3 του ν. 3888/2010, αποτελεί κανόνα ουσιαστικού και όχι δικονομικού δικαίου, το δε πεδίο εφαρμογής της διάταξης αυτής δεν περιορίζεται σε προσαυξήσεις που επέρχονται από την ημερομηνία ισχύος της και εφεξής (30.9.2010), αλλά καταλαμβάνει και προγενέστερες περιουσιακές προσαυξήσεις, είναι απορριπτέος ως αλυσιτελής. Και τούτο, διότι ο λόγος αυτός στρέφεται κατά σκέψης της προσβαλλόμενης απόφασης -περί της χρονικής έκτασης εφαρμογής της ανωτέρω διάταξης- η οποία, ανεξάρτητα από την ορθότητά της, δεν στηρίζει το διατακτικό της απόφασης αυτής. Αντίθετα, το διατακτικό (ακύρωση της προσβληθείσας σιωπηρής απόρριψης) στηρίζεται στην κρίση ότι μη νομίμως είχαν επιβληθεί ο φόρος και η εισφορά αλληλεγγύης στο οικονομικό έτος 2011, δηλαδή στο έτος διενέργειας του εμβάσματος, χωρίς να έχει διενεργηθεί έλεγχος για τη διαπίστωση εάν η αποδοθείσα στον αναιρεσίβλητο περιουσιακή προσαύξηση επήλθε σε χρονικό σημείο ευρισκόμενο εντός της διαχειριστικής περιόδου κατά τη διάρκεια της οποίας διενεργήθηκε το επίμαχο έμβασμα, η κρίση δε αυτή (καταρχήν ορθή σύμφωνα με την ως άνω ΣτΕ 884/2016, σκ. 16, 17) δεν πλήττεται με την υπό κρίση αίτηση.
Σύνδεσμος
ΣτΕ 89/2021 Τμ.Β - Πλήρες κείμενο
