|
 |
|
|
|
|
|
Η Εισαγγελέας κλήθηκε να κρίνει επί προσφυγής των εγκαλούντων κατά της διάταξης του ΕισΠλημΑθ κατ’ άρθρ. 51 παρ. 2,3 ΚΠΔ, με την οποία απορρίφθηκε ως ουσία αβάσιμη η έγκλησή τους για ψευδορκία πραγματογνώμονα και ηθική αυτουργία σε αυτήν. Ειδικότερα, οι προσφεύγοντες κατήγγειλαν ότι ο κατηγορούμενος ψυχίατρος, διορισθείς ως πραγματογνώμονας σε υπόθεση ανθρωποκτονίας, ψευδώς υποστήριξε ότι ο κατηγορούμενος στην υπόθεση εκείνη, που έβαλλε 6 φορές με περίστροφο κατά του θύματος, έπασχε από νοσηρή διατάραξη των πνευματικών του λειτουργιών και είχε μερική ανικανότητα προς καταλογισμό.
Για τη στοιχειοθέτηση εγκλήματος του άρθρου 226 ΠΚ, απαιτείται η διατύπωση κρίσεως, η οποία δεν είναι σύμφωνη με την ενδόμυχη πεποίθηση του δράστη. Υποκειμενικά δε, απαιτείται δόλος, με την έννοια της βεβαιότητας (εντελούς γνώσης – επίγνωσης) ότι τα εκτιθέμενα ή αποκρυπτόμενα περιστατικά είναι ψευδή ή αντίθετα με την ενδόμυχη πεποίθηση.
Η Εισαγγελέας επισημαίνει ότι, σύμφωνα με τα άρθρα 43 και 47 παρ. 2 ΚΠΔ, απαιτείται για την κίνηση ποινικής δίωξης να προκύψουν επαρκείς ενδείξεις. Παράλληλα, το τεκμήριο της αθωότητας (άρθρ. 6 της ΕΣΔΑ, άρθρ. 47-48 Χάρτη Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της ΕΕ, άρθρ. 14 Δ.Σ.Α.Π.Δ. και 11 της Οικουμενικής Διακήρυξης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, άρθρ. 71 ΚΠΔ) ισχύει και κατά την προδικασία (πρβλ. άρθρο 22 της οδηγίας ΕΕ 2016/343/09.03.2016).
Εν προκειμένω, κρίθηκε ότι δεν υφίστανται ικανές ενδείξεις για την κίνηση δίωξης, αφού ο πραγματογνώμονας αιτιολόγησε την άποψή του, την οποία στήριξε στο ιστορικό του δράστη της ανθρωποκτονίας, στην εξέτασή του, σε προηγούμενες ιατρικές γνωματεύσεις, την χορηγούμενη φαρμακευτική αγωγή και, πάντως, όχι σε ψευδή, πλαστά ή νοθευμένα έγγραφα, ενώ κανένα στοιχείο δεν προέκυψε που να καταδεικνύει ότι η κρίση του αυτή ήταν αντίθετη με την πεποίθησή του.
Μάλιστα, όπως επισημαίνει η Εισαγγελέας, δεν επιβεβαιώθηκε ο ισχυρισμός των εγκαλούντων ότι ο πραγματογνώμονας είχε διατυπώσει διαφορετική άποψη αμέσως μετά την εξέταση του δράστη της ανθρωποκτονίας. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, ακόμη και αν υποτεθεί ότι αυτό πράγματι συνέβη, δεν συνιστά από μόνο του ψεύδος εκ μέρους του πραγματογνώμονα, αφού είναι πιθανό να μεταβλήθηκε η ενδόμυχη πεποίθησή του. Είναι πασίδηλο γεγονός ότι, οι επιστημονικές εκτιμήσεις, ιδίως όσο διαρκεί η έρευνα, είναι πιθανό να διαφοροποιούνται, να εξελίσσονται, να μεταβάλλονται, χωρίς αυτό να αποτελεί ικανό κριτήριο για την κατάφαση της εγκληματικής περίπτωσης του άρθρου 226 ΠΚ. Έως την διατύπωση της τελικής τους κρίσης, οι πραγματογνώμονες δύνανται να διαμορφώνουν και εκφράζουν διαφορετικές απόψεις, υποψίες, κρίσεις. Περαιτέρω, η επιλογή των εργαλείων και των μεθόδων εργασίας κάθε πραγματογνώμονα, καθώς και η αξιολόγηση των στοιχείων, ενδεχομένως καθορίζουν τον βαθμό επάρκειάς του και την αξιοπιστία των συμπερασμάτων του, δίχως όμως να συντρέχει κάθε φορά περίπτωση πλήρωσης της αντικειμενικής υπόστασης του ως άνω εγκλήματος.
| Όροι χρήσης - Πολιτική απορρήτου - Χρήση Cookies |
|
© 2014-24 Εκδόσεις Σάκκουλα ΑΕ (Αθήνα, Θεσσαλονίκη), v.2 |
