|
 |
|
|
|
|
|
Ο Αντιεισαγγελέας Εφετών άσκησε έφεση ενώπιον του Συμβουλίου Εφετών, κατά του βουλεύματος του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών, που είχε αποφανθεί να μη γίνει νεκροψία - νεκροτομή σε θανόντα που νοσηλευόταν με κορωνοϊό και απεβίωσε, λόγω του κινδύνου διασποράς.
Ειδικότερα, ο Αντιεισαγγελέας υποστήριξε ότι η νεκροψία – νεκροτομή είναι απαραίτητη για την εξακρίβωση των ακριβών αιτιών θανάτου, αν δηλαδή αυτός ήταν πράγματι αποτέλεσμα της νόσου, καθώς επίσης αν χορηγήθηκε η κατάλληλη ιατρική αγωγή και φροντίδα, ή αν υπήρξε οποιαδήποτε πλημμέλεια κατά τη διάρκεια της νοσηλείας του εντέλει θανόντος. Μάλιστα ανέφερε ότι, κατά τη διερεύνηση τυχόν ευθυνών, δεν είναι δυνατόν να αρκεί το πιστοποιητικό θανάτου που υπέγραψαν οι θεράποντες ιατροί του θανόντος, αφού αν αυτό γινόταν δεκτό, τότε σε κάθε ερευνώμενη περίπτωση θανατηφόρας ιατρικής αμέλειας θα αρκούσαν οι διαβεβαιώσεις των ιατρών για τα αίτια θανάτου. Άλλωστε, πριν την πανδημία διενεργούνταν ακώλυτα νεκροψίες σε αποβιώσαντες από άλλα λοιμώδη νοσήματα, παρά τον κίνδυνο διασποράς εκείνων των ιών.
Το Συμβούλιο, μεταξύ άλλων, επεσήμανε ότι, με τα άρθρ. 243 και 244 του νέου ΚΠΔ η προκαταρκτική εξέταση εντάσσεται πλέον ρητά στους θεσμούς της ποινικής δίκης, εξομοιώνεται με την προανάκριση και αποκτά δικαστικό – δικαιοδοτικό χαρακτήρα, καθώς ο Εισαγγελέας, αν δεν υπάρχουν ενδείξεις, δύναται να θέσει την δικογραφία στο αρχείο. Για την άσκηση ποινικής δίωξης κατ’ άρθρ. 43, 47 ΚΠΔ, εφόσον πρόκειται για πλημμελήματα αρμοδιότητας τριμελούς πλημμελειοδικείου όπως εν προκειμένω, απαιτούνται επαρκείς ενδείξεις τέλεσης αξιόποινης πράξης. Βεβαίως, οι ενδείξεις βασιμότητας της κατηγορίας κατά το στάδιο αυτό, δεν ταυτίζονται με τις επαρκείς ενδείξεις ενοχής του κατηγορουμένου που απαιτούνται για την παραπομπή του στο ακροατήριο, αφού η φύση και ο χαρακτήρας του θεσμού της ποινικής δίωξης και, ιδίως της έναρξης αυτής είναι διάφορος της παραπομπής, η οποία προϋποθέτει την πρώτη και τοποθετείται σε μεταγενέστερο στάδιο. Έτσι, κατά το στάδιο της προκαταρκτικής εξέτασης, επαρκείς (σοβαρές) ενδείξεις θεωρούνται αυτές που πιθανολογούν την ενοχή του κατηγορουμένου ή όταν από το αποδεικτικό υλικό που συγκομίσθηκε προκύπτει με βεβαιότητα ότι το δικαστήριο θα πρέπει να επιληφθεί και να υποβάλει στη δοκιμασία της επ’ ακροατηρίου διαδικασίας τα πραγματικά περιστατικά στα οποία στηρίζονται οι ενδείξεις. Συνακόλουθα, σκοπός του δικονομικού σταδίου της προκαταρκτικής εξέτασης είναι η συλλογή όλων των δυνατών αποδεικτικών στοιχείων και η διενέργεια όλων των δυνατών ανακριτικών πράξεων, που θα μπορούσαν να εισφέρουν στοιχεία για την ενίσχυση ή αποδυνάμωση της κατηγορίας και την λήψη της απόφασης περί του αν θα ασκηθεί ποινική δίωξη.
Το Συμβούλιο επίσης αναφέρει ότι, τυχόν απόφαση περί μη διενέργειας μιας αναγκαίας ανακριτικής πράξης, για την προστασία της δημόσιας υγείας, θα ισοδυναμούσε με έμμεση κατάργηση του προστατευόμενου και από την ΕΣΔΑ δικαιώματος παροχής εννόμου προστασίας, καθώς προσβάλλει την ίδια την υπόσταση του δικαιώματος. Εξάλλου, με αφορμή το άρθρ. 2 της ΕΣΔΑ (Δικαίωμα της ζωής), το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ) τονίζει την υποχρέωση του Κράτους για τη θέσπιση ενός αποτελεσματικού δικαστικού συστήματος, που αποσκοπεί στην εξακρίβωση της αιτίας θανάτου του προσώπου υπό τη φροντίδα και ευθύνη ιατρικών λειτουργών, αλλά επιπρόσθετα, την εξακρίβωση κάθε ευθύνης που μπορεί να αποδοθεί σε συγκεκριμένους ιατρικούς λειτουργούς.
Κατόπιν αυτών, το Συμβούλιο Εφετών δέχτηκε την έφεση και διέταξε τη διενέργεια νεκροψίας για τη διερεύνηση του εγκλήματος της ανθρωποκτονίας από αμέλεια (άρθρο 302 ΠΚ) κατά παντός υπευθύνου του νοσοκομείου Πύργου.
| Όροι χρήσης - Πολιτική απορρήτου - Χρήση Cookies |
|
© 2014-24 Εκδόσεις Σάκκουλα ΑΕ (Αθήνα, Θεσσαλονίκη), v.2 |
