Πρόσφατη νομολογία
10 Σεπ 2021
ΤρΔΕφΑθ 672/2021 Τμ.Γ: Τακτοποίηση αυθαιρέτων & έννοια της «αμετάκλητης δικαστικής απόφασης» που χαρακτηρίζει αυθαίρετο ορισμένο κτίσμα
Με την κρινόμενη αίτηση ακυρώσεως ζητείται η ακύρωση της από 30.06.2016 απόφασης του Συμβουλίου Πολεοδομικών Θεμάτων και Αμφισβητήσεων (ΣΥ.ΠΟ.Θ.Α.) της Περιφερειακής Ενότητας Βόρειου Τομέα Αθηνών, με την οποία απορρίφθηκε η υπ’ αριθμ. πρωτ. …/7.2.2013 διοικητική προσφυγή του αιτούντος κατά της υποβληθείσας από τους … και … με α/α … δήλωσης υπαγωγής στις διατάξεις του ν. 4178/2013, αυθαίρετων κατασκευών επί κοινόχρηστων και κοινόκτητων χώρων οριζόντιας ιδιοκτησίας (μεζονέτας) ,φερόμενης συνιδιοκτησίας τους, σε οικόπεδο που βρίσκεται εντός του εγκεκριμένου σχεδίου του Δήμου … Αττικής επί της οδού … αρ. …, στο οποίο έχει ανεγερθεί και η οριζόντια ιδιοκτησία του αιτούντος. Ο αιτών, μεταξύ άλλων, διατείνεται ότι η προσβαλλόμενη απόφαση είναι μη νόμιμη και πρέπει να ακυρωθεί, διότι τα επίμαχα αυθαίρετα κτίσματα κρίθηκαν αυθαίρετα με την, ήδη, αμετάκλητη 1207/2014 απόφαση του Εφετείου Αθηνών. Σύμφωνα με το σκεπτικό της απόφασης, κατά παράβαση των διατάξεων των άρθρων 1 και 2 του Κανονισμού Κατοικιών οι ανωτέρω προέβησαν στις ανωτέρω αυθαίρετες κατασκευές, στερώντας από τον ίδιο το δικαίωμα να χρησιμοποιεί το δώμα, που αποτελεί κοινόχρηστο χώρο. Ανακύπτει δε, κατά τα προβαλλόμενα, ζήτημα μη συμμόρφωσης της Διοίκησης προς την μνησθείσα δικαστική απόφαση, αφού στην έννοια του αρμόδιου δικαστηρίου εμπίπτει «κάθε δικαστήριο που κρίνει αμετακλήτως τον αυθαίρετο χαρακτήρα ενός κτίσματος». Εν προκειμένω, όμως, το Εφετείο Αθηνών, που εξέδωσε την 1207/2014 απόφασή του επί εφέσεως κατά της 1301/2008 απόφασης του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, δεν συνιστά αρμόδιο δικαστήριο, που αποφαίνεται αμετάκλητα επί της αυθαιρεσίας των κτισμάτων. Κατά συνέπεια, ο σχετικός περί του αντιθέτου λόγου ακυρώσεως, είναι απορριπτέος ως αβάσιμος. Εν προκειμένω, οι αυθαίρετες κατασκευές που υπάχθηκαν τελικώς στις διατάξεις του ν. 4178/2013 είχαν ανεγερθεί σε κοινόκτητους – κοινόχρηστους χώρους του οικοπέδου, επί του οποίου βρίσκεται και η οριζόντια ιδιοκτησία του αιτούντος. Περαιτέρω, όμως, οι συνιδιοκτήτες της υπό στοιχείο Γ΄ οριζόντιας ιδιοκτησίας στην οποία αντιστοιχούν βάσει του ανωτέρω Κανονισμού Κατοικιών τετρακόσια πέντε χιλιοστά (405/1000) του οικοπέδου συνυπέβαλαν και τις από 9-9-2014 δηλώσεις - βεβαιώσεις συναίνεσης (άρθρο 11 ν. 4178/13) των … και …, ψιλού κυρίου και επικαρπωτή, αντίστοιχα, της υπό στοιχείο Α’ οριζόντιας ιδιοκτησίας, στην οποία (σύμφωνα με το συνημμένο πίνακα κατανομής ποσοστών συνιδιοκτησίας) αντιστοιχεί ποσοστό επί του οικοπέδου τριακοσίων ενενήντα πέντε χιλιοστών συν πέντε χιλιοστών (395/1000 + 5/1000) το άθροισμα δε όλων των ποσοστών (805/1000) υπερβαίνει κατά πολύ το προβλεπόμενο από τον ίδιο Κανονισμό ως ελάχιστο συνολικό ποσοστό (600/1000) για την λήψη αποφάσεων για οποιοδήποτε ζήτημα. Υπό τα δεδομένα αυτά, η προσβαλλόμενη απόφαση ευρίσκει έρεισμα διατάξεις του ν. 4178/2013 και είναι νομίμως και επαρκώς αιτιολογημένη. Η αιτιολογία δε αυτή δεν κλονίζεται από το γεγονός ότι η υπ’ αριθμ. …/28.2.2013 ένσταση του αιτούντος δεν εξετάσθηκε, κατά το μέρος με το οποίο ζητείται με αυτήν η ακύρωση της Α/Α …/7.12.2011 δήλωσης υπαγωγής στις διατάξεις του ν. 4014/2011, δεδομένου ότι μετά την μεταφορά της στις διατάξεις του ν. 4178/2013, η ένδικη υπαγωγή ρυθμίζεται πλέον αποκλειστικά από τις διατάξεις του νόμου τούτου. Συνεπώς, όλα τα περί του αντιθέτου προβαλλόμενα από τον αιτούντα είναι απορριπτέα ως αβάσιμα.
Σύνδεσμος
ΤρΔΕφΑθ 672/2021 Τμ.Γ - Πλήρες κείμενο
