Πρόσφατη νομολογία
15 Νοε 2019
ΤρΔΠρΑθ 14046/2019: Καταβολή μηνιαίας επικούρησης & σιωπηρή άρνηση επαναχορήγησής της
Όπως προκύπτει από τις καταστατικές διατάξεις του ΕΛΕΜ, η μηνιαία επικούρηση (βοήθημα) προβλέφθηκε ως πρόσθετη παροχή στα μέλη του Επικουρικού (ΕΛΕΜ) προς το σκοπό της διατήρησης, για τους συνταξιούχους της Αγροτικής Τράπεζας της Ελλάδας, ικανού επιπέδου διαβίωσης ανάλογο με αυτό του προηγούμενου εργασιακού τους βίου, συναρτώμενη, ως προς το χρόνο καταβολής της, με το διανυθέντα χρόνο στην ασφάλιση τούτου, ενώ, για τον εφεξής χρόνο, διατηρήθηκε, κατόπιν σχετικής παραπομπής στις διατάξεις του Οργανισμού της Αγροτικής Τράπεζας της Ελλάδας, η καταβολή της εν λόγω παροχής στους συνταξιούχους (πρώην μέλη ΕΛΕΜ), με επιδότηση πλέον εξ ολοκλήρου από τη συγκεκριμένη Τράπεζα και όχι από τους πόρους του τελευταίου, αποσυνδεόμενης έτσι της παροχής αυτής από τον προνοιακό της χαρακτήρα βάσει του κοινωνικοασφαλιστικού δεσμού, η οποία εξακολουθεί να χορηγείται βάσει του προηγούμενου εργασιακού δεσμού των συνταξιούχων με τη συγκεκριμένη εργοδότρια. Επίσης, δεδομένου ότι από τις διατάξεις του ν. 3371/2005 και 38 παρ. 2 του ν. 3522/2006 συνάγεται υποχρέωση του ΕΤΑΤ (μετέπειτα ΕΤΕΑ και ήδη ΕΤΕΑΕΠ), λόγω διαδοχής, για καταβολή στους δικαιούχους κάθε πρόσθετης παροχής που προβλεπόταν στο Καταστατικό του ΕΛΕΜ, υπό τις οριζόμενες σε αυτό προϋποθέσεις και προς εκπλήρωση του προεκτεθέντος κοινωνικοασφαλιστικού σκοπού, σύμφωνα με τις κείμενες διατάξεις, σε αντίθεση με οποιαδήποτε άλλη (εν ευρεία εννοία προνοιακή) παροχή ή κάλυψη ελλείμματος, που απορρέει από ανάληψη εργοδοτικής υποχρέωσης ή ιδιωτικής συμφωνίας, κρίνει ότι ορθώς και νομίμως απορρίφθηκε το αίτημα της προσφεύγουσας για επαναχορήγηση του επίδικου βοηθήματος, από 1.7.2014, οπότε διακόπηκε η καταβολή του, εφόσον, σύμφωνα με την οικεία πράξη απονομής του (…/18.3.1986), η χρονική διάρκειά του - ανερχόμενη σε 22 χρόνια, 7 μήνες και 23 ημέρες που είχε διανύσει στην ασφάλιση του ΕΛΕΜ ο σύζυγος της προσφεύγουσας - είχε, ήδη, λήξει την 1η. 9.2008, μη βαρυνόμενο πλέον το καθ’ ου Ταμείο με την καταβολή τούτου, κατά τα προβλεπόμενα στο άρθρο 10 του Καταστατικού του ΕΛΕΜ. Διάφορο, δε, είναι το ζήτημα της τυχόν ανακύπτουσας ευθύνης, ως προς τη συνέχιση καταβολής του επίδικου βοηθήματος, από την εργοδότρια Τράπεζα (και την εκάστοτε διάδοχό της) ή ακόμη από τον ίδιο τον ως άνω ειδικό λογαριασμό (ΕΛΕΜ), ο οποίος όπως προεκτέθηκε, δεν έχει διαλυθεί, ούτε θιγεί η περιουσία του, ζήτημα που ωστόσο, δεν αποτελεί αντικείμενο της δίκης και εκφεύγει, άλλωστε, της δικαιοδοσίας του Δικαστηρίου. Συνεπώς, όλοι οι λόγοι ακυρώσεως της προσβαλλόμενης παράλειψης, που σχετίζονται με την πλημμελή αιτιολογία της και την παραβίαση συνταγματικής και υπερνομοθετικής ισχύος διατάξεων, είναι απορριπτέοι, ως αλυσιτελώς, προβαλλόμενοι. Εξάλλου, εσφαλμένα υπολαμβάνει η προσφεύγουσα ότι συνεπεία της εκδηλωθείσας άρνησης επαναχορήγησης του εν λόγω βοηθήματος συντρέχει, κατ’ ουσίαν, περίπτωση παράνομης ανάκλησης από το καθ’ ου της πράξης απονομής τούτου, εφόσον, πάντως, αυτή το λάμβανε καλή τη πίστη, αδιαλλείπτως επί 28 έτη, συμπεριλαμβανομένου του χρονικού διαστήματος μετά την τυπική λήξη της συγκεκριμένης παροχής. Και τούτο διότι, εν προκειμένω, η προσβαλλόμενη παράλειψη είναι απότοκη όχι ανάκλησης, αλλά αυτής καθ’ εαυτή της υλοποίησης της ίδιας ως άνω πράξης, που προέβλεπε συγκεκριμένη χρονική διάρκεια για τη χορήγηση της επίδικης παροχής, ανεξαρτήτως εάν, τελικώς, από την - παρά το νόμο και τα οριζόμενα στην εν λόγω πράξη απονομής - συνέχιση της καταβολής απέρρευσαν τελικώς δικαιώματα υπέρ της προσφεύγουσας.
Σύνδεσμος
ΤρΔΠρΑθ 14046/2019 - Πλήρες κείμενο
