Η κρινόμενη αίτηση παραπέμφθηκε στην Ολομέλεια του Δικαστηρίου, σε συνέχεια της υπ’ αριθμ. 1781/2024 απόφασης του Γ΄ Τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας, προς επίλυση των αναφερόμενων στην απόφαση ζητημάτων. Ειδικότερα, οι αιτούντες επιδιώκουν την ακύρωση της § 1 των άρθρων 4 και 5 του υπ’ αριθμ. 85/2022 προεδρικού διατάγματος με τίτλο «Καθορισμός προσόντων διορισμού σε φορείς του Δημοσίου (Προσοντολόγιο - Κλαδολόγιο)», κατά το μέρος που συνάγεται η παράλειψη του κανονιστικού νομοθέτη να προβλέψει οποιαδήποτε κατηγορία που αντιστοιχεί στην Ανωτέρα Εκπαίδευση του άρθρου 16 § 7 του Συντάγματος, η οποία, κατά τους ισχυρισμούς των αιτούντων, κείται ανάμεσα στην Πανεπιστημιακή (Ανώτατη) και στη Μέση (Δευτεροβάθμια) Εκπαίδευση, και στην οποία (κατηγορία) εντάσσονται οι απόφοιτοι των Ανώτερων Δημόσιων και Ιδιωτικών Δραματικών Σχολών. Επιπροσθέτως επιδιώκουν την ακύρωση των διατάξεων που αναφέρονται στο Παράρτημα Α του προσβαλλόμενου προεδρικού διατάγματος, και, συγκεκριμένα, στον Πίνακα 3 του στοιχείου «Γ. Τομέα Εφαρμοσμένων και Καλών Τεχνών» αυτού, καθ’ ο μέρος με τις διατάξεις αυτές ιδρύεται το πρώτον ο κλάδος «ΔΕ Καλλιτεχνικών Επαγγελμάτων» που περιλαμβάνει τις ειδικότητες «ΔΕ Ηθοποιών» και «ΔΕ Θεάτρου», ειδικότητες στις οποίες μη νομίμως, κατά τους αιτούντες, εντάσσονται και οι απόφοιτοι των Ανώτερων Δημόσιων και Ιδιωτικών Δραματικών Σχολών. Ο αναθεωρητικός νομοθέτης όρισε στην § 7 του άρθρου 16 του Συντάγματος ότι η επαγγελματική, όπως και κάθε άλλη ειδική εκπαίδευση, παρέχεται, κατ’ αρχήν, από το Κράτος, σε όλες τις βαθμίδες της, διασφαλίζοντας, συνάμα, το προβλεπόμενο στην § 4 κοινωνικό δικαίωμα στην εκπαίδευση. Ωστόσο, από την εν λόγω διάταξη δεν συνάγεται η αποκλειστικότητα της παροχής της προαναφερόμενης εκπαίδευσης από το Κράτος, καθώς ναι μεν δεν κατοχυρώνεται συνταγματικώς ατομικό δικαίωμα των ιδιωτών να ιδρύουν εκπαιδευτήρια αυτής της κατηγορίας, αλλά το Σύνταγμα δεν απαγορεύει την ίδρυσή τους και από ιδιώτες. Η τελευταία δε δυνατότητα των ιδιωτών να ιδρύουν εκπαιδευτήρια επαγγελματικής ή άλλης ειδικής εκπαίδευσης αποτελεί αντικείμενο ρύθμισης, με κανόνες δικαίου που θέτει ο κοινός νομοθέτης, ο οποίος μπορεί να επιτρέψει ή και να απαγορεύσει την ίδρυση και λειτουργία τους από ιδιώτες, μετά από εκτίμηση της επάρκειας των αντίστοιχων δημόσιων σχολών να καλύψουν τις εκπαιδευτικές ανάγκες, ενόψει και των κατευθύνσεων και αναγκών της εθνικής οικονομίας, των γενικότερων επιπτώσεων από τη λειτουργία τέτοιων ιδιωτικών εκπαιδευτηρίων, καθώς και όλων των συναφών παραγόντων. Επισημαίνεται ότι, εφόσον με τις διατάξεις του Ν. 1151/1981 οι ανώτερες σχολές καλλιτεχνικής εκπαίδευσης εντάχθηκαν και παραμένουν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, ο νομοθέτης υποχρεούται να διακρίνει τους αποφοίτους των σχολών αυτών από τους αποφοίτους σχολών δευτεροβάθμιας και μεταδευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, αφού, σε αντίθετη περίπτωση, η εξομοίωση των αποφοίτων καλλιτεχνικών σχολών θα καθιστούσε τους τίτλους που χορηγούν οι σχολές τριτοβάθμιας εκπαίδευσης ισοδύναμους με τους τίτλους που χορηγούν φορείς δευτεροβάθμιας και μεταδευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και θα παραβίαζε την οριζόμενη στην § 7 του άρθρου 16 του Συντάγματος κατοχύρωση της εκπαίδευσης ανώτερης βαθμίδας. Δεδομένου ότι οι σχολές καλλιτεχνικής εκπαίδευσης είχαν χαρακτηρισθεί με τον Ν. 1158/1981 ως ανώτερες και ο νομοθέτης δεν μετέβαλε τον χαρακτηρισμό, τον σκοπό και τη φύση της παρεχόμενης ειδικής – καλλιτεχνικής εκπαίδευσης, η παράλειψη του κανονιστικού νομοθέτη, που εκδηλώνεται με τις επίμαχες διατάξεις του προσβαλλόμενου Π.Δ., να προβλέψει για τους κατόχους τίτλων σπουδών των εν λόγω σχολών καλλιτεχνικής εκπαίδευσης ειδική κατηγορία, μεταξύ της κατηγορίας ΔΕ και ΤΕ ή ΠΕ, όσον αφορά το δικαίωμα πρόσβασης αυτών στο Δημόσιο, παραβιάζει τις διατάξεις των §§ 1 & 7 του άρθρου 16 του Συντάγματος. Το Δικαστήριο έκανε δεκτή την αίτηση και ακύρωσε το Π.Δ. 85/2022, σύμφωνα με το σκεπτικό (Μειοψ.).