Με την παρ. 6 του άρθρου πρώτου της από 25-2-2020 ΠΝΠ, θεσπίζεται τυπικό έγκλημα αφηρημένης διακινδύνευσης, η αντικειμενική υπόσταση του οποίου εξαντλείται στην παραβίαση των περιοριστικών μέτρων προς αποτροπή διάδοσης της νόσου του κορωνοϊού covid-19, χωρίς να απαιτείται να αποδεικνύεται ο κίνδυνος εξ’ αυτής της συμπεριφοράς. Η εν λόγω διάταξη είναι εφαρμοστέα, λόγω της εμπεριεχόμενης σε αυτή ρήτρα επικουρικότητας, μόνο σε περιπτώσεις όπου δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις της αυστηρότερης διάταξης του άρθρου 285 ΠΚ, με την οποία θεσπίζεται το δυνητικής διακινδύνευσης αδίκημα της παραβίασης μέτρων για την πρόληψη ασθενειών. Έτσι, η διάταξη του άρθρου 285 ΠΚ, προϋποθέτει από την παραβίαση να εξαπολύονται μη ελεγχόμενες δυνάμεις από τις οποίες δύναται να περιγραφεί η δυνατότητα πρόκλησης κινδύνου σε απεριόριστο αριθμό ανθρώπων, αντιστοίχως δε ο δόλος του δράστη θα πρέπει να καλύπτει και την διάδοση της μολυσματικής ασθένειας. Ως εκ τούτου, κριτήρια για την στοιχειοθέτηση του βαρύτερου αυτού αδικήματος συναντώνται ενδεικτικά σε περιπτώσεις παραβίασης στοχευμένων και όχι καθολικών περιοριστικών μέτρων, ή σε περιοχές όπου έχουν διαπιστωθεί κρούσματα, ή σε περιπτώσεις συγκέντρωσης μεγάλου αριθμού ανθρώπων κλπ. Αντιθέτως, μικρές ιδιωτικές συγκεντρώσεις σε απομονωμένα μέρη δίχως υποψία κρούσματος, όπως στην προκείμενη υπόθεση, δέον όπως υπαχθούν στο ρυθμιστικό πεδίο της από 25-2-2020 ΠΝΠ.

Περαιτέρω, με τις διατάξεις της παρ. 3 του άρθρου 68 και παρ. 2 του άρθρου 69 της από 20-3-2020 ΠΝΠ, δεν θεσπίζεται αυτοτελές ποινικό αδίκημα, παρά εισάγεται μια διοικητικής φύσεως κύρωση - πρόστιμο σε περίπτωση παραβίασης της απαγόρευσης κυκλοφορίας. Εξάλλου, η παραβίαση των περιοριστικών μέτρων της ΠΝΠ 25-2-2020 ομοίως προϋποθέτει εννοιολογικά και πραγματικά την παραβίαση της απαγόρευσης κυκλοφορίας, οπότε η παραδοχή αυτοτελούς ποινικής κύρωσης θα οδηγούσε στην διπλή ποινική αξιολόγηση της ίδιας συμπεριφοράς.

Στην προκειμένη περίπτωση, ο κατηγορούμενος κρίθηκε ένοχος για παράβαση της παρ. 6 του άρθρου πρώτου της από 25-2-2020 ΠΝΠ και, κατά την επιμέτρηση της ποινής, ελήφθη υπόψη η μη μεταμέλειά του, ο βαθμός του δόλου του, όπως αυτός υπεδείχθη από τα μέτρα συγκάλυψης της πράξης του, αλλά και τον ηγετικό ρόλο του στην οργάνωση της συνάντησης. Παράλληλα, ενόψει των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών της πράξης και της συνειδητής αδιαφορίας του για τους κανόνες δημόσιας υγείας, κρίθηκε ότι η αναστολή πρέπει να εξαρτηθεί υπό συγκεκριμένο, σχετικό και πρόσφορο προς τους σκοπούς της ποινής όρο, και ειδικότερα υπό την καταβολή εκ μέρους του ορισμένου χρηματικού ποσού υπέρ της πλησιέστερης στην κατοικία του υγειονομικής μονάδας.