Στον νόμο καθιερώνεται υποχρέωση των γονέων για διατροφή του τέκνου τους, η οποία δεν διαρκεί μόνον μέχρι την ενηλικίωσή του, αλλά αυτοί υποχρεούνται να διατρέφουν και το ενήλικο τέκνο τους, αν αυτό δεν μπορεί να διατρέφει τον εαυτό του από την περιουσία του ή από εργασία κατάλληλη για την ηλικία του, την κατάσταση της υγείας του και τις λοιπές βασικές συνθήκες της ζωής του.

Η ευπορία του υποχρέου δεν αποτελεί προϋπόθεση της υποχρέωσης διατροφής, με συνέπεια να μην λαμβάνεται υπόψη αν ο υπόχρεος είναι εύπορος ή άπορος, αφού και η απορία, συντρεχόντων των κρινόμενων όρων, γεννά υποχρέωση διατροφής.

Ένσταση του εναγομένου για δυνατότητα συνεισφοράς στη διατροφή του τέκνου και του άλλου γονέα. Περιεχόμενο ένστασης.

Αν δεν υποβληθεί τέτοια ένσταση, το δικαστήριο δεν μπορεί να ερευνήσει αυτεπαγγέλτως την οικονομική δυνατότητα του άλλου γονέα και να κανονίσει, ανάλογα με τις δυνάμεις του κάθε γονέα, το επιδικαστέο σε βάρος του εναγομένου ποσό της διατροφής. Αν με την αγωγή δεν ζητείται το σύνολο του ποσού, στο οποίο αποτιμώνται οι δια­τροφικές ανάγκες του δικαιούχου, αλλά μόνον το μέρος το οποίο, κατά την άποψη του ενάγοντος, πρέπει να βαρύνει τον εναγόμενο γονέα, σε αναλογία προς τις οικονομικές δυνάμεις αυτού και του άλλου γονέα, ο αμυντικός ισχυρισμός ότι η αναλογία αυτή είναι διαφορετική από εκείνη που αναφέρεται στην αγωγή λειτουργεί ως άρνηση, οπότε ο συσχετισμός των οικονομικών δυνάμεων των γονέων πρέπει να γίνει από το δικαστήριο αυτεπαγγέλτως. Όταν πρόκειται για αγωγή διατροφής ενήλικου τέκνου, ο εναγόμενος γονέας μπορεί να προβάλει την ένσταση διακινδύνευσης της δικής του διατροφής, κατ’ άρθ. 1487 ΑΚ.