Ο Αντιεισαγγελέας του Αρείου Πάγου κλήθηκε να γνωμοδοτήσει σε ερώτημα της ΕΛΑΣ σχετικά με τη δυνατότητα δήμευσης οχήματος, ως μέσου τέλεσης της αξιόποινης πράξης της διατάραξης κοινής ησυχίας με τη χρήση πρόσθετων ηχητικών συστημάτων με ενισχυτές ήχου και ειδικά ηχεία, ή με τη χρήση τροποποιημένου σιγαστήρα εξάτμισης.

Ο Αντιεισαγγελέας επισημαίνει ότι, σε κάθε περίπτωση επιβολής δήμευσης και περιορισμού του ατομικού δικαιώματος της ιδιοκτησίας, θα πρέπει να τηρείται η αρχή της αναλογικότητας, όπως επιβάλει το άρθρο 25 του Συντάγματος, αλλά και η παρ. 2 του άρθρου 68 του νέου ΠΚ.

Σε συνέχεια όσων αναφέρονται στην Εγκύκλιο ΕγκΕισΑΠ 1/2005, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι, η επιβολή δήμευσης θορυβογόνου οχήματος, ως παρεπόμενη ποινή κατά του οδηγού-ιδιοκτήτη, έχει αποκλεισθεί σιωπηρά από τον νομοθέτη, ο οποίος έχει προβλέψει αποκλειστικά άλλες παρεπόμενες ποινές και διοικητικά μέτρα (άρθρα 15 και 81 ΚΟΚ και ΚΥΑ 30870/1983). Άλλωστε, η προβλεπόμενη στο άρθρο 10 Ν.4637/2019 ελαφριά ποινή (φυλάκιση έως πέντε μηνών ή χρηματική ποινή έως 150 ημερήσιες μονάδες) ανατρέπει τη συνταγματικά και νομοθετικά κατοχυρωμένη αρχή της αναλογικότητας σε περίπτωση επιβολής της ιδιαίτερα επαχθούς παρεπόμενης ποινής της δήμευσης του οχήματος. Πάντως, αυτό δεν ισχύει και, επομένως, είναι επιτρεπτή η δήμευση τυχόν φορητής συσκευής που συνιστά αυτοτελές πράγμα, μεταφερόμενης με το όχημα (όπως: φορητό ραδιόφωνο με μεγάλα ηχεία και δυνατότητα υψηλής έντασης ήχου, κόρνα χειρός κ.ά.).