Ο προσφεύγων με την κρινόμενη προσφυγή επικαλείται παραβίαση του άρθρου 6 § 2 της ΕΣΔΑ και της αρχής ne bis in idem που πηγάζει από την αθωωτική απόφαση ποινικού δικαστηρίου υπέρ εκείνου, και, συγκεκριμένα, καταγγέλλει τη μη ακύρωση ανεξόφλητων τελωνειακών δασμών και φόρων που του επιβλήθηκαν για τη λαθραία εισαγωγή δύο πολυτελών οχημάτων. Στον προσφεύγοντα είχε ασκηθεί ποινική δίωξη για το αδίκημα της λαθρεμπορίας, ωστόσο ο ίδιος αθωώθηκε από το αρμόδιο ποινικό δικαστήριο και παράλληλα υποχρεώθηκε να καταβάλλει διοικητικά πρόστιμα για το ανωτέρω αδίκημα. Τα εθνικά αρμόδια διοικητικά δικαστήρια απέρριψαν διαδοχικά τα ασκηθέντα από τον προσφεύγοντα ένδικα μέσα, ενώ το ΣτΕ, με απόφασή του (υπ’ αριθ. 1992/2016) αποδέχθηκε μερικώς το αίτημά του για επανάληψη της διαδικασίας, αναιρώντας την απόφασή του υπ’ αριθ. 3457/2012 και ακυρώνοντας τα δύο διοικητικά πρόστιμα. Εντούτοις, απέρριψε το αίτημα για επανεξέταση των διαδικασιών που είχαν ολοκληρωθεί με την τελική απόφαση υπ’ αριθ. 3457/2012, στον βαθμό που κρίθηκε η απαίτηση για ανεξόφλητους τελωνειακούς δασμούς και φόρους, καθιστώντας τον προσφεύγοντα υπόχρεο της αξίωσης για τους ανεξόφλητους τελωνειακούς δασμούς και φόρους ύψους 390.732,65 ευρώ. Αναφορικά με τις γενικές αρχές υπό το τεκμήριο της αθωότητας όπου επιβάλλονται ποινές από διοικητικά δικαστήρια ύστερα από αθωώσεις σε ποινικές διαδικασίες, επισημαίνεται ότι έχουν παρουσιαστεί συνοπτικά στην απόφαση Καπετάνιος και Λοιποί. Το ΣτΕ στην ανωτέρω απόφασή του έκρινε ότι η προϋπόθεση της ύπαρξης αιτιώδους συνάφειας μεταξύ της παραβίασης της Σύμβασης που κρίθηκε από το Δικαστήριο και του συλλογισμού και του διατακτικού μέρους της εγχώριας απόφασης για την οποία υπήρξε η καταγγελία δεν πληρούταν στον βαθμό που η αίτηση για επανεξέταση αφορούσε τους ανεξόφλητους τελωνειακούς δασμούς και φόρους για παράνομη εισαγωγή και χρήση του οχήματος, επειδή οι παραβιάσεις που βρέθηκαν στην απόφαση Καπετάνιος και Λοιποί αφορούσαν καταφανώς τις διοικητικές διαδικασίες κατά τις οποίες είχαν επιβληθεί τα διοικητικά πρόστιμα στον προσφεύγοντα και δεν αφορούσαν την απαίτηση για ανεξόφλητους τελωνειακούς δασμούς και φόρους. Το ΕΔΔΑ δεν δέχτηκε ότι η υπ’ αριθ. 1992/2016 απόφαση του ΣτΕ παραβίασε το τεκμήριο της αθωότητας του προσφεύγοντος και ότι είναι αντίθετη προς την απόφαση Καπετάνιος και Λοιποί, με αποτέλεσμα να κριθεί η προσφυγή απορριπτέα.
| Όροι χρήσης - Πολιτική απορρήτου - Χρήση Cookies |
|
© 2014-2024 Εκδόσεις Σάκκουλα ΑΕ (Αθήνα, Θεσσαλονίκη), v.2 |