Με την κρινόμενη ανακοπή ζητήθηκε παραδεκτώς, η ακύρωση της .../18.1.2018 έκθεσης αναγκαστικής κατάσχεσης, με την οποία, σε εκτέλεση της .../2016 έγγραφης παραγγελίας του Προϊσταμένου της Δ.Ο.Υ. Ιωαννίνων, επιβλήθηκε αναγκαστική κατάσχεση σε ακίνητη περιουσία του ανακόπτοντος για την είσπραξη ληξιπρόθεσμων οφειλών του προς το καθ’ ου Ελληνικό Δημόσιο, συνολικού ποσού 507.156,80 ευρώ, όπως αυτές προσδιορίζονται, ειδικότερα, στον περιλαμβανόμενο στην ανακοπτόμενη έκθεση πίνακα χρεών. Σύμφωνα με τις διατάξεις του ΚΕΔΕ και του Κώδικα Φορολογικής Διαδικασίας, η ατομική ειδοποίηση ακολουθεί τη νομότυπη ταμειακή βεβαίωση του ποσού του χρέους του οφειλέτη του Δημοσίου (ή την πράξη καταχώρισης του τίτλου της φορολογικής οφειλής στα βιβλία της Φορολογικής Διοίκησης, μετά από την 1η.1.2014), τόσο στην περίπτωση φορολογικών οφειλών, όσο και μη φορολογικών οφειλών (κατά τις διατάξεις του ΚΕΔΕ) και αποσκοπεί στο να γνωστοποιηθεί στον οφειλέτη το χρέος του και η αιτία του, ούτως ώστε να δυνηθεί αυτός να στραφεί με τα ένδικα μέσα που προβλέπει ο Κώδικας Διοικητικής Δικονομίας (ανακοπή και αναστολή εκτέλεσης), κατά της πράξης ταμειακής βεβαίωσης (ή της ατομικής ειδοποίησης) ή να προβεί σε ρύθμιση του χρέους του. Δεδομένου τούτου και του ότι οι σχετικές διατάξεις πρέπει να ερμηνεύονται σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 20 παρ. 1 του Συντάγματος, η μη περιέλευση ή η καθυστερημένη περιέλευση της ατομικής ειδοποίησης στον οφειλέτη, η οποία θα είχε ως αποτέλεσμα να απωλέσει ο τελευταίος στάδιο δικονομικής προστασίας πριν από τη λήψη συγκεκριμένου μέτρου εκτέλεσης, όπως η κατάσχεση κινητών ή ακινήτων του, οδηγεί σε ακύρωση της πράξης αυτής εκτέλεσης, εφόσον ο οφειλέτης επικαλεσθεί το γεγονός αυτό της μη περιέλευσης ή της μη έγκαιρης περιέλευσης σε αυτόν της ατομικής ειδοποίησης, η δε περιέλευση στον οφειλέτη της αποσταλείσας ατομικής ειδοποίησης πρέπει να αποδεικνύεται από τη φορολογική αρχή προκειμένου να καθίσταται επιτρεπτή η λήψη αναγκαστικών μέτρων σε βάρος του για τις σχετικές οφειλές. Εξάλλου, οι προς τα υπόχρεα πρόσωπα αποστελλόμενες  ειδικές ατομικές ειδοποιήσεις «προ κατάσχεσης» ή «προ πλειστηριασμού», όπως και οι ατομικές ειδοποιήσεις «προ ποινικής δίωξης», στις οποίες δεν αναφέρεται η ταμειακή βεβαίωση του χρέους τα απαιτούμενα, στοιχεία (είδος του χρέους, το οικονομικό έτος στο οποίο ανήκει αυτό, ο αριθμός και η χρονολογία του τριπλότυπου της ταμειακής βεβαίωσης), έχουν πληροφοριακό, γενικώς, χαρακτήρα, ενόψει των επικείμενων σε βάρος των υπόχρεων προσώπων μέτρων και δεν συνιστούν την ατομική ειδοποίηση του άρθρου 4 του ΚΕΔΕ ή του 47 του ΚΦΔ, ούτε δύνανται να εξομοιωθούν με αυτήν. Εν προκειμένω, το Δικαστήριο λαμβάνει υπόψη του ότι η τελευταία ατομική ειδοποίηση ληξιπρόθεσμων χρεών προ κατάσχεσης, με την οποία ο ανακόπτων κλήθηκε να τακτοποιήσει τις ληξιπρόθεσμες οφειλές του προς το Δημόσιο πριν από την επιβολή σε βάρος του της ένδικης κατάσχεσης, δεν μνημονεύει τα απαιτούμενα από τις προπαρατεθείσες διατάξεις προσδιοριστικά του χρέους στοιχεία, και, ειδικότερα, το είδος, την αιτία και το ύψος της οφειλής, το οικονομικό έτος στο οποίο αυτή ανάγεται, καθώς και τα στοιχεία των σχετικών ταμειακών βεβαιώσεων, που αναφέρονται στον περιλαμβανόμενο στην προσβαλλόμενη έκθεση αναγκαστικής κατάσχεσης πίνακα χρεών. Συνεπώς, με το περιεχόμενο αυτό, η εν λόγω ατομική ειδοποίηση, πέραν του ότι δεν προκύπτει ότι κοινοποιήθηκε στον ανακόπτοντα – ούτε και προκύπτει να έχει επιδοθεί σ’ αυτόν άλλη ατομική ειδοποίηση – δεν αποτελεί την ατομική ειδοποίηση του άρθρου 4 παρ. 1 του ΚΕΔΕ ή του άρθρου 47 του ΚΦΔ, ούτε δύναται να εξομοιωθεί με αυτήν, αλλά έγγραφο πληροφοριακού χαρακτήρα, περιέχον απλή ενημέρωση του ανακόπτοντος για την επικείμενη σε βάρος του λήψη μέτρων αναγκαστικής εκτέλεσης σε περίπτωση μη τακτοποίησης των οφειλών του. Υπό τα ανωτέρω δεδομένα, εφόσον δεν έλαβε χώρα κοινοποίηση στον ανακόπτοντα, πριν από την αναγκαστική κατάσχεση των ακινήτων του, ατομικής ειδοποίησης, περιέχουσας τα εκ του νόμου προβλεπόμενα στοιχεία, προκειμένου αυτός να ενημερωθεί για την ύπαρξη και την αιτία της οφειλής του, με αποτέλεσμα να απωλέσει στάδιο δικονομικής προστασίας που του παρέχεται από το νόμο (ανακοπή και αίτηση αναστολής κατ’ άρθρα 217 και 228 του ΚΔΔ, αντίστοιχα), το Δικαστήριο έκρινε ότι δεν είναι νόμιμη η επιβολή της ένδικης αναγκαστικής κατάσχεσης σε βάρος της ακίνητης περιουσίας του. Το Δικαστήριο δέχτηκε την ανακοπή.