Η Αντιεισαγγελέας Πρωτοδικών Καστοριάς, κλήθηκε να κρίνει επί εγκλήσεως για την πράξη της θανάτωσης ζώου. Ειδικότερα, ο εγκαλών ζήτησε την ποινική δίωξη του εγκαλουμένου, ο οποίος με χρήση κυνηγετικής καραμπίνας θανάτωσε το κυνηγόσκυλο ιδιοκτησίας του πρώτου.
Ωστόσο, από την προκαταρκτική εξέταση και δη από την κατάθεση της συζύγου του εγκαλούντος και μοναδικής αυτόπτου μάρτυρος, προέκυψε ότι ο εγκαλούμενος με τη χρήση του όπλου επιχείρησε και πέτυχε να θανατώσει ένα κουνάβι που είχε επιτεθεί σε οικόσιτα ζώα του (κότες), το οποίο μάλιστα δεν απαγορευόταν κατά τον κρίσιμο χρόνο σύμφωνα με τις σχετικές δασικές διατάξεις. Το δε κυνηγόσκυλο, το οποίο βρισκόταν σε σημείο με πυκνή βλάστηση και δεν είχε γίνει αντιληπτό από τον εγκαλούμενο, επλήγη θανάσιμα από σκάγια.
Συνακόλουθα, η Αντιεισαγγελέας έκρινε ότι δεν συνέτρεχε δόλος του εγκαλουμένου και, δεδομένου ότι η εν λόγω πράξη τιμωρείται ως κακούργημα μόνο όταν τελείται εκ δόλου, απέρριψε την έγκληση ως νόμω αβάσιμη. Έκρινε ταυτόχρονα ότι υφίστανται επαρκείς ενδείξεις για την πράξη της παράνομης οπλοφορίας.