Το αιτούν δικαστήριο (Højesteret, Ανώτατο Δικαστήριο, Δανία) κατέθεσε στο ΔΕΕ αίτηση προδικαστικής απόφασης, στο πλαίσιο της δίκης EN, Τούρκου υπηκόου, και της Udlændingenævnet (επιτροπής προσφυγών σε υποθέσεις μετανάστευσης, Δανία), με αντικείμενο την απόρριψη από την εν λόγω επιτροπή της αίτησής του για χορήγηση άδειας μόνιμης διαμονής στη Δανία. Η αίτηση προδικαστικής απόφασης αφορά την ερμηνεία του άρθρου 13 της απόφασης 1/80 του Συμβουλίου Σύνδεσης (19.9.1980) σχετικά με την ανάπτυξη της σύνδεσης μεταξύ της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας και της Τουρκίας. Ειδικότερα, το έτος 2013 χορηγήθηκε στον ΕΝ, Τούρκο υπήκοο, προσωρινή άδεια διαμονής στη Δανία λόγω του γάμου του με Δανή υπήκοο κάτοικο Δανίας, η διάρκεια της οποίας παρατάθηκε έως τις 15 Οκτωβρίου 2026, με απόφαση της Udlændingestyrelsen (υπηρεσίας μεταναστεύσεως, Δανία). Το έτος 2017 ο αναιρεσείων της κύριας δίκης, ο οποίος είχε την ιδιότητα του εργαζομένου στη Δανία και ενέπιπτε, ως εκ τούτου, στο πεδίο εφαρμογής της Συμφωνίας Σύνδεσης και της απόφασης 1/80, υπέβαλε στην υπηρεσία μεταναστεύσεως αίτηση για τη χορήγηση άδειας μόνιμης διαμονής στη Δανία, η οποία απέρριψε την αίτησή του με την αιτιολογία ότι ο ΕΝ δεν πληρούσε την προϋπόθεση νόμιμης διαμονής στη Δανία για συνεχές διάστημα έξι τουλάχιστον ετών, την οποία προβλέπει το άρθρο 11 §3 του νόμου περί αλλοδαπών, ούτε τις ειδικές προϋποθέσεις που προβλέπει το εν λόγω άρθρο 11 §5 για τη χορήγηση άδειας μόνιμης διαμονής μετά από τέσσερα έτη νόμιμης διαμονής στη Δανία. Το αιτούν δικαστήριο υπενθυμίζει ότι, προκειμένου ένα μέτρο να χαρακτηριστεί ως «νέος περιορισμός», κατά την έννοια του άρθρου 13 της απόφασης 1/80, πρέπει να έχει ως σκοπό ή ως αποτέλεσμα να υπόκειται η εκ μέρους Τούρκου πολίτη άσκηση του δικαιώματος της ελεύθερης κυκλοφορίας των εργαζομένων εντός της επικράτειας του κράτους μέλους σε όρους πιο περιοριστικούς από εκείνους που ίσχυαν συναφώς κατά την ημερομηνία έναρξης ισχύος της εν λόγω απόφασης στο οικείο κράτος μέλος. Επισημαίνεται ότι, μολονότι το Δικαστήριο έχει αναγνωρίσει ότι οι μεταβολές των προϋποθέσεων χορήγησης αδειών διαμονής εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του άρθρου 13 της απόφασης 1/80, στο μέτρο που επηρεάζουν την κατάσταση Τούρκων εργαζομένων, εντούτοις δεν έχει ακόμη αποφανθεί επί του ζητήματος αν εθνική ρύθμιση που προβλέπει αυστηρότερες προϋποθέσεις για τη χορήγηση άδειας μόνιμης διαμονής σε κράτος μέλος σε σχέση με εκείνες που ίσχυαν κατά τον χρόνο έναρξης ισχύος της απόφασης αυτής στο εν λόγω κράτος μέλος συνιστά «νέο περιορισμό», κατά την έννοια του ως άνω άρθρου. Η δε άρνηση των αρμόδιων εθνικών αρχών να χορηγήσουν, κατ’ εφαρμογή του νόμου περί αλλοδαπών, δικαίωμα μόνιμης διαμονής σε Τούρκους εργαζομένους οι οποίοι, όπως ο αναιρεσείων της κύριας δίκης, εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του άρθρου 6 §1 της απόφασης 1/80 και διαθέτουν προσωρινή άδεια διαμονής στη Δανία δεν έχει ως αποτέλεσμα να τους εμποδίζει να συνεχίσουν να ασκούν την επαγγελματική τους δραστηριότητα και να απολαμβάνουν τα δικαιώματα που τους παρέχει η ως άνω διάταξη, ιδίως το δικαίωμα διαμονής στο εν λόγω κράτος μέλος. Συνεπώς, η εν λόγω άρνηση δεν επηρεάζει την άσκηση του δικαιώματος ελεύθερης κυκλοφορίας εκ μέρους των Τούρκων εργαζομένων που εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής της εν λόγω διάταξης και διαμένουν νόμιμα στο κράτος μέλος αυτό. Το ΔΕΕ απεφάνθη ότι το άρθρο 13 της απόφασης 1/80 του Συμβουλίου Σύνδεσης (19.9.1980) σχετικά με την ανάπτυξη της σύνδεσης μεταξύ της Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας και της Τουρκίας, έχει την έννοια ότι ρύθμιση κράτους μέλους, η οποία εξαρτά τη χορήγηση άδειας μόνιμης διαμονής σε Τούρκο εργαζόμενο που διαμένει νομίμως στο κράτος μέλος αυτό και εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής του άρθρου 6 §1 της απόφασης, από προϋποθέσεις αυστηρότερες από εκείνες που ίσχυαν κατά την ημερομηνία έναρξης ισχύος της ως άνω απόφασης στο οικείο κράτος μέλος, δεν συνιστά «νέο περιορισμό», κατά το άρθρο 13 της απόφασης, εφόσον η ρύθμιση αυτή δεν θίγει την άσκηση του δικαιώματος ελεύθερης κυκλοφορίας εντός του συγκεκριμένου κράτους μέλους εκ μέρους των Τούρκων υπηκόων που διαμένουν νόμιμα σε αυτό.