Το αιτούν δικαστήριο (Supremo Tribunal Administrativo, Ανώτατο Διοικητικό Δικαστήριο, Πορτογαλία) κατέθεσε στο ΔΕΕ αίτηση προδικαστικής απόφασης, στο πλαίσιο της δίκης Faurécia – Assentos de Automóvel Lda κατά Autoridade Tributária e Aduaneira (φορολογικής και τελωνειακής αρχής, Πορτογαλία), σχετικά με την επιβολή τέλους χαρτοσήμου επί των πράξεων βραχυπρόθεσμης διαχείρισης ρευστών διαθεσίμων. Ειδικότερα, έθεσε στο ΔΕΕ το ερώτημα εάν συνάδουν προς τις αρχές της απαγόρευσης των διακρίσεων και της ελεύθερης κυκλοφορίας των κεφαλαίων (άρ. 18, 63 και 65 §3 ΣΛΕΕ) οι σχετικές διατάξεις του πορτογαλικού δικαίου, βάσει των οποίων απαλλάσσονται από το τέλος χαρτοσήμου οι πράξεις βραχυπρόθεσμης διαχείρισης ρευστών διαθεσίμων που συνάπτονται μεταξύ δύο οντοτήτων εγκατεστημένων στην Πορτογαλία ή οι συμβάσεις στις οποίες ο δανειολήπτης διαμένει στην ημεδαπή (ο δε πιστωτής διαμένει στην Ευρωπαϊκή Ένωση), πλην όμως δεν απαλλάσσονται από το εν λόγω τέλος χαρτοσήμου οι συμβάσεις στις οποίες ο δανειολήπτης (οφειλέτης) διαμένει σε κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ο δανειστής (πιστωτής) διαμένει στην Πορτογαλία. Σημειώνεται ότι το άρθρο 18 ΣΛΕΕ μπορεί να εφαρμοσθεί αυτοτελώς μόνο σε περιπτώσεις διεπόμενες από το δίκαιο της Ένωσης, για τις οποίες η ΣΛΕΕ δεν προβλέπει ειδική απαγόρευση των δυσμενών διακρίσεων. Σύμφωνα με το Δικαστήριο, από την αίτηση προδικαστικής απόφασης προκύπτει ότι ο CIS προέβλεπε, σε περίπτωση χορήγησης δανείου από κάτοικο Πορτογαλίας, διαφορετικούς κανόνες φορολόγησης, αναλόγως με το αν ο δανειολήπτης κατοικούσε στην Πορτογαλία ή όχι, απαλλαγή δε από το τέλος χαρτοσήμου προβλεπόταν μόνο στην πρώτη περίπτωση. Μάλιστα, κατά τη νομολογία του Δικαστηρίου, ο ενδεχομένως παρεμφερής χαρακτήρας μιας διασυνοριακής κατάστασης με μια εσωτερική κατάσταση του κράτους μέλους πρέπει να εξετάζεται, από τις επίμαχες εθνικές διατάξεις, συνυπολογίζοντας τον επιδιωκόμενο σκοπό και το αντικείμενο του περιεχομένου.  Το ΔΕΕ απεφάνθη ότι το άρθρο 63 ΣΛΕΕ έχει την έννοια ότι αντιτίθεται σε ρύθμιση κράτους μέλους βάσει της οποίας οι πράξεις βραχυπρόθεσμης διαχείρισης ρευστών διαθεσίμων απαλλάσσονται από το τέλος χαρτοσήμου όταν αφορούν δύο οντότητες εγκατεστημένες στο εν λόγω κράτος μέλος, πλην όμως δεν απαλλάσσονται σε περίπτωση κατά την οποία ο δανειολήπτης είναι εγκατεστημένος σε άλλο κράτος μέλος.