Το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης με την απόφαση της 15ης Μαρτίου 2017 [υπόθεση  C-536/15, Tele2 (Netherlands) BV, Ziggo BV, Vodafone Libertel BV κατά Autoriteit Consument en Markt (ACM)] έκρινε ότι η οδηγία καθολικής υπηρεσίας (2002/22/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου) καλύπτει κάθε εύλογο αίτημα διάθεσης πληροφοριών στο πλαίσιο της παροχής διαθέσιμων στο κοινό υπηρεσιών πληροφοριών καταλόγου και καταλόγου συνδρομητών. Επιπλέον, το άρθρο αυτό επιβάλλει η εν λόγω διάθεση πληροφοριών να γίνεται υπό όρους μη ενέχοντες διακρίσεις.

Όσον αφορά στο ζήτημα αν πρέπει να δίνεται στους συνδρομητές η δυνατότητα να επιλέγουν αν θα παράσχουν ή όχι τη συγκατάθεσή τους ανάλογα με τις χώρες όπου προσφέρει τις υπηρεσίες της η εταιρία που ζητεί τις πληροφορίες, το Δικαστήριο έκρινε ότι η διαβίβαση των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα σε άλλη επιχείρηση με σκοπό την έκδοση δημοσίου καταλόγου χωρίς ο συνδρομητής αυτός να δώσει εκ νέου τη συγκατάθεσή του, δεν θίγει την ουσία του δικαιώματος στην προστασία των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα, όπως αυτό κατοχυρώνεται στο άρθρο 8 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Εξάλλου, το Δικαστήριο διαπιστώνει ότι, ανεξαρτήτως του τόπου εγκαταστάσεώς της, η επιχείρηση που παρέχει διαθέσιμες στο κοινό υπηρεσίες καταλόγου και υπηρεσίες καταλόγου συνδρομητών ασκεί τη δραστηριότητά της υπό εναρμονισμένο, σε μεγάλο βαθμό, ρυθμιστικό πλαίσιο το οποίο καθιστά δυνατή τη διασφάλιση σε ολόκληρη την Ένωση της ομοιόμορφης τήρησης των απαιτήσεων σχετικά με την προστασία των προσωπικών δεδομένων των συνδρομητών.