Το άρθρο 102 ΣΛΕΕ έχει την έννοια ότι οι ενέργειες στις οποίες προβαίνουν διανομείς που ανήκουν στο δίκτυο διανομής προϊόντων ή υπηρεσιών ενός κατέχοντος δεσπόζουσα θέση παραγωγού δύνανται να καταλογιστούν στον τελευταίο εάν αποδεικνύεται ότι οι ενέργειες αυτές δεν υιοθετήθηκαν κατά τρόπο ανεξάρτητο από τους εν λόγω διανομείς, αλλά εντάσσονται σε πολιτική η οποία αποφασίστηκε μονομερώς από τον παραγωγό και τέθηκε σε εφαρμογή μέσω των εν λόγω διανομέων. Επίσης, το άρθρο 102 ΣΛΕΕ έχει την έννοια ότι, στην περίπτωση ύπαρξης ρητρών αποκλειστικότητας σε συμβάσεις διανομής, η αρχή ανταγωνισμού, προκειμένου να διαπιστώσει κατάχρηση δεσπόζουσας θέσεως, οφείλει να αποδείξει, βάσει του συνόλου των κρίσιμων περιστάσεων και λαμβανομένων υπόψη, μεταξύ άλλων, των οικονομικών αναλύσεων που ενδεχομένως έχει προσκομίσει η κατέχουσα δεσπόζουσα θέση επιχείρηση σχετικά με την έλλειψη ικανότητας των επίμαχων συμπεριφορών να αποκλείσουν από την αγορά τούς εξίσου αποτελεσματικούς με αυτήν ανταγωνιστές, ότι οι εν λόγω ρήτρες είναι ικανές να περιορίσουν τον ανταγωνισμό. Η προσφυγή στο καλούμενο κριτήριο «του εξίσου αποτελεσματικού ανταγωνιστή» είναι προαιρετική. Ωστόσο, εάν η ενδιαφερόμενη επιχείρηση υποβάλει, κατά τη διάρκεια της διοικητικής διαδικασίας, τα αποτελέσματα της εφαρμογής ενός τέτοιου κριτηρίου, η αρχή ανταγωνισμού υποχρεούται να εξετάσει την αποδεικτική τους αξία.