Όπως είναι γνωστό, κατ’ άρθρ. 349 ΚΠΔ μπορεί κάθε διάδικος να ζητήσει αναβολή της εκδίκασης της υπόθεσης για λόγους υγείας ή ανωτέρας βίας. Το σημαντικό αίτιο που προβάλλεται από οποιονδήποτε, μπορεί να αφορά το πρόσωπο του διορισμένου κατ’ άρθρ. 340 παρ. 3 δικηγόρου, ενώ ο σοβαρός λόγος υγείας αποδεικνύεται με ιατρική πιστοποίηση. Εξάλλου, η απόφαση που κρίνει επί του αιτήματος αναβολής οφείλει να είναι πλήρως αιτιολογημένη (κατ’ άρθρ. 139 ΚΠΔ). Αν δε το Δικαστήριο απορρίψει το αίτημα αναβολής χωρίς την απαιτούμενη αιτιολογία και προχωρήσει στην απόρριψη της εκδικαζόμενης έφεσης του απολιπόμενου κατηγορουμένου ως ανυποστήρικτης, ή προχωρήσει στην εκδίκαση της ουσίας της υπόθεσης, τότε υποπίπτει στην πλημμέλεια της υπέρβασης εξουσίας (κατ’ άρθρ. 510 παρ. 1 στοιχ. Θ ΚΠΔ).

Εν προκειμένω, το δικαστήριο της ουσίας απέρριψε το προβαλλόμενο αίτημα για τετράμηνη αναβολή της εκδίκασης της υπόθεσης λόγω κωλύματος στο πρόσωπο της συνηγόρου υπερασπίσεως, η οποία διένυε τον έκτο μήνα κυήσεως και προχώρησε στην εκδίκαση της ουσίας της υπόθεσης, καταδικάζοντας τον κατηγορούμενο σε ποινή φυλάκισης 8 μηνών. Το δικαστήριο επικαλέστηκε ότι με τα προσκομισθέντα έγγραφα δεν πιστοποιήθηκε κάποιο ιατρικό πρόβλημα στην κύηση της συνηγόρου που να επιβάλλει για παράδειγμα τον κλινοστατισμό της.

Ο Άρειος Πάγος, ωστόσο, έκρινε την αιτιολογία αυτή ελλιπή και αναίρεσε την απόφαση (κατ. άρθρ. 510 παρ. 1 στοιχ. Δ ΚΠΔ), παραπέμποντας εκ νέου στο αρμόδιο ομοιόβαθμο δικαστήριο. Ειδικότερα ο Άρειος Πάγος διέλαβε ότι, το δικαστήριο της ουσίας θεμελίωσε την κρίση του εν πολλοίς στον άμεσο κίνδυνο παραγραφής του αξιοποίνου, ο οποίος όμως δεν συνέτρεχε. Εν προκειμένω, η υπόθεση είχε παραπεμφθεί στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο μόνο ως προς το κεφάλαιο της ποινής, κατόπιν αναίρεσης προηγούμενης καταδικαστικής απόφασης. Συνεπώς, ο χρόνος παραγραφής της ποινής δεν είχε αρχίσει, αφού η απόφαση δεν είχε ακόμη καταστεί αμετάκλητη ως προς αυτήν, όπως ορίζει το άρθρ. 119 ΠΚ. Περαιτέρω, ο Άρειος Πάγος επισήμανε ότι, από την παραδεκτή για τις ανάγκες της αναιρετικής δίκης επισκόπηση της ιατρικής γνωμάτευσης, δεν προκύπτει αναμφίβολα ότι το Δικαστήριο την έλαβε υπόψη στο σύνολό της, αφού αυτή σαφώς βεβαιώνει ότι η συνήγορος υπεράσπισης παρουσίαζε αιμόρροια και έχρηζε αυστηρού κλινοστατισμού. Σε κάθε περίπτωση, στην προσβαλλόμενη απόφαση δεν μνημονεύεται κάποιο στοιχείο που να οδηγεί στο συμπέρασμα παρέλκυσης της δίκης, ούτε είναι αποδεκτή η επάλληλη ενισχυτική αιτιολογία της, ότι ο κατηγορούμενος είχε εκπροσωπηθεί σε προηγούμενα στάδια της υπόθεσης από άλλον συνήγορο.