Σύμφωνα με το άρθρ. 343 ΚΠΔ, εφόσον το δικαστήριο μετά το πέρας της αποδεικτικής διαδικασίας και πριν από την απόφαση για την ενοχή, προσανατολίζεται σε βελτίωση της κατηγορίας ή τον ορθότερο νομικό χαρακτηρισμό της πράξης, οφείλει να ενημερώσει τον παρόντα κατηγορούμενο και να του δώσει τον αναγκαίο χρόνο προετοιμασίας. Με τη διάταξη αυτή εξασφαλίζεται πληρέστερα το δικαίωμα σε αποτελεσματική υπεράσπιση, όπως προσδιορίζεται αυτό στην πάγια νομολογία του ΕΔΔΑ για το άρθρο 6 παρ. 1 β' ΕΣΔΑ. Σε διαφορετική περίπτωση, παραβιάζεται το άρθρο 6 παρ. 3 της ΕΣΔΑ και προκαλείται απόλυτη ακυρότητα κατά το άρθρο 171 παρ. 1 περ. δ' ΚΠΔ, για την οποία ιδρύεται ο λόγος αναιρέσεως του άρθρ. 510 παρ. 1, στοιχ. Α' ΚΠΔ.

Εν προκειμένω, όπως προκύπτει από τα πρακτικά της απόφασης του Μικτού Ορκωτού Εφετείου Θεσσαλονίκης, οι κατηγορούμενοι και ήδη αναιρεσείοντες καταδικάσθηκαν για ηθική αυτουργία στην πράξη της ανθρωποκτονίας, κατ’ επιτρεπτή μεταβολή της κατηγορίας της από κοινού ανθρωποκτονίας και επιπλέον, η δεύτερη κατηγορουμένη - αναιρεσείουσα, για ηθική αυτουργία στην απόπειρα ανθρωποκτονίας του έτερου θύματος, κατ’ επιτρεπτή μεταβολή της εις βάρος της κατηγορίας της απόπειρας ανθρωποκτονίας κατά συναυτουργία. Εν τούτοις, μετά το πέρας της αποδεικτικής διαδικασίας και πριν από την απαγγελία απόφασης για την ενοχή τους, το δικαστήριο, παρότι είχε σχετική προς τούτο υποχρέωση (κατ’ άρθρο 343 παρ. 2 ΚΠΔ), δεν τους ενημέρωσε σχετικώς για την μεταβολή των εις βάρος τους κατηγοριών, ούτε τους έδωσε τον αναγκαίο χρόνο για να προετοιμάσουν την υπεράσπισή τους, με αποτέλεσμα να υφίσταται απόλυτη ακυρότητα. Κατόπιν αυτών, ο Άρειος Πάγος έκανε δεκτή την αίτηση αναίρεσης και παρέπεμψε την υπόθεση προς εκδίκαση στο ίδιο δευτεροβάθμιο Δικαστήριο με άλλη σύνθεση.