Όπως ορίζει το άρθρ. 473 ΚΠΔ, η προθεσμία για την άσκηση του ενδίκου μέσου της αναίρεσης είναι 20 ημέρες από τότε που η τελεσίδικη απόφαση θα καταχωριστεί καθαρογραμμένη στο ειδικό βιβλίο. Η εκπρόθεσμη άσκηση ενδίκου μέσου όμως συγχωρείται αν συντρέχει περίπτωση ανώτερης βίας ή ανυπέρβλητου κωλύματος που εμπόδισε τη νόμιμη άσκηση του δικαιώματος, σύμφωνα με τη γενική αρχή ότι κανένας δεν υποχρεώνεται στα αδύνατα (άρθρ. 255 ΑΚ). Ως ανώτερη βία, νοείται κάθε γεγονός απρόβλεπτο και εξαιρετικό, είτε αντικειμενικά, είτε σε σχέση με το πρόσωπο του δικαιούχου, το οποίο δεν μπορούσε στη συγκεκριμένη περίπτωση να αποτραπεί με μέτρα εξαιρετικής επιμέλειας και σύνεσης, ανυπέρβλητο δε κώλυμα θεωρείται εκείνο, το οποίο οπωσδήποτε δεν οφείλεται σε υπαιτιότητα του διαδίκου, που ασκεί το ένδικο μέσο και δεν μπορούσε να υπερνικηθεί από αυτόν με κανένα τρόπο.
Εν προκειμένω, ο αναιρεσείων, επικαλείται ότι συνέτρεξε περιστατικό που συνιστά περίπτωση ανυπέρβλητου κωλύματος για να ασκήσει το υπόψη ένδικο μέσο της αναίρεσης εμπροθέσμως, καθόσον δεν γνώριζε ότι έπρεπε να κοινοποιήσει αμέσως την πράξη αυτεπάγγελτου διορισμού της συνηγόρου η οποία θα προέβαινε στην άσκηση της αναίρεσης. Ωστόσο, ο ισχυρισμός αυτός είναι αβάσιμος προεχόντως λόγω της αοριστίας του, αφού δεν εκτίθεται ούτε ο χρόνος δημοσίευσης της απόφασης αυτεπάγγελτου διορισμού της συνηγόρου για την άσκηση της αίτησης αναίρεσης, ούτε ο χρόνος επίδοσης της απόφασης στην τελευταία. Να σημειωθεί ότι, σε κάθε περίπτωση,  η διορισθείσα αυτεπαγγέλτως και παραστάσα στη δίκη ενώπιον του δευτεροβάθμιου δικαστηρίου συνήγορος, είχε από το άρθρο 466 παρ. 2 του ΚΠΔ το δικαίωμα να ασκήσει για λογαριασμό του αναιρεσείοντος εντός της νομίμου προθεσμίας το ένδικο αυτό μέσο. Μάλιστα, όπως αναφέρει η εισαγγελική πρόταση, στοιχειώδη μέτρα σύνεσης, λογικής και επιμέλειας, επέβαλαν να ζητήσει συνδρομή ο ίδιος ο κατηγορούμενος,  προκειμένου να ενημερωθεί σχετικά με την δικαστική απόφαση, από την συνήγορό του ή άλλο νομικό, ή τον Διευθυντή του καταστήματος κράτησης.
Κατόπιν αυτών, απορρίφθηκε η αίτηση αναίρεσης της απόφασης του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Θεσσαλονίκης, με την οποία ο κατηγορούμενος είχε κηρυχθεί ένοχος μεταξύ άλλων, για την πράξη της ηθικής αυτουργίας σε παράνομη μεταφορά από το εξωτερικό στην Ελλάδα δέκα αλλοδαπών.