Με την διάταξη του άρθρου 372 ΠΚ προστατεύεται το δικαίωμα της ιδιοκτησίας, ενώ, για τη στοιχειοθέτηση του εγκλήματος της κλοπής απαιτείται η, με θετική ενέργεια, αφαίρεση από την φυσική κατοχή άλλου, ξένου, ολικά ή εν μέρει, κινητού πράγματος, μη ανήκοντος κατά κυριότητα στον δράστη, αυτογνωμόνως και χωρίς την συναίνεση του έχοντος δικαίωμα ιδιοκτήμονος επ' αυτού, με σκοπό την παράνομη ιδιοποίησή του. Για την αξία του αντικειμένου, της κλοπής, ως ιδιαίτερα μεγάλης, κρίνει κυριαρχικά το δικαστήριο της ουσίας, καθόσον ο προσδιορισμός της αξίας ενός αντικειμένου, ως μεγάλης ή μικρής, αποτελεί ζήτημα πραγματικό και κρίνεται κυριαρχικά από το δικαστήριο της ουσίας, με βάση τις συνθήκες της αγοράς που διαμορφώνουν κάθε φορά την αντικειμενική αξία των πραγμάτων, από την απλή συναλλακτική σύγκριση των οποίων συνάγεται περαιτέρω η ουσιαστική κρίση, αν αυτή η αξία είναι ή όχι ιδιαιτέρως μεγάλη ή ευτελής.

Εν προκειμένω, το Τριμελές Εφετείο Πλημμελημάτων Αθηνών έκρινε τον κατηγορούμενο ένοχο για την πράξη της κλοπής αντικειμένου ιδιαίτερα μεγάλης αξίας και, συγκεκριμένα οικοδομικών υλικών από μάντρα οικοδομών, η αξία των οποίων, όπως αποδείχθηκε, κατά το χρόνο της αφαίρεσής τους, ισούνταν με το 1/3 της αγοραίας αξίας που αναγραφόταν στο κατηγορητήριο.

Ο Άρειος Πάγος αναίρεσε την απόφαση αυτή, λόγω έλλειψης ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας, καθώς το Δικαστήριο της ουσίας δεν εξέθεσε με σαφήνεια τα πραγματικά περιστατικά που συγκροτούν την υπόσταση του εν λόγω εγκλήματος. Ειδικότερα ο Άρειος Πάγος διέλαβε τα εξής: Α) σε κανένα σημείο του σκεπτικού και του διατακτικού της απόφασης δεν χαρακτηρίζεται η αξία των αφαιρεθέντων οικοδομικών υλικών ως ιδιαίτερα μεγάλη, με συνέπεια να φαίνεται ότι συγκροτείται το αδίκημα της απλής κλοπής και όχι της διακεκριμένης. Το γεγονός αυτό καθιστά την αιτιολογία προεχόντως αντιφατική, ασαφή για το τι εν τέλει από τα δύο έκρινε το Δικαστήριο και ουσιωδώς ελλιπή. Β) Εξάλλου, το Δικαστήριο δέχτηκε ότι η αξία των οικοδομικών υλικών υπολειπόταν της αξίας που αναγράφεται στο κατηγορητήριο. Ωστόσο, στο διατακτικό παρατίθενται τα επί μέρους αφαιρεθέντα υλικά (κατά ποσότητα, τιμή μονάδος κλπ) και αναγράφεται ως συνολική αξία το ποσό των 43.970,58 ευρώ, χωρίς καμία άλλη διευκρίνιση, με αποτέλεσμα να δημιουργείται ασάφεια ως προς το συνολικό ποσό της αξίας των κλαπέντων υλικών. Άλλως, η αξία των κλοπιμαίων δεν προσδιορίζεται, με συνέπεια να μην καθίσταται σαφές, αν η αγοραία αξία των κλοπιμαίων που δέχτηκε το δικαστήριο της ουσίας ανέρχεται στο συνολικό ποσό των 43.970,58 ευρώ, όπως μνημονεύεται στο κατηγορητήριο, ή στο 1/3 αυτού δηλ. στο ποσό των 16.656,86 ευρώ.

Με τις ανωτέρω, ελλείψεις, αντιφάσεις και ασάφειες, η προσβαλλόμενη απόφαση στερείται ειδικής και εμπεριστατωμένης αιτιολογίας, αλλά και νόμιμης βάσης, αφού ο αναιρετικός έλεγχος της ορθής ή μη εφαρμογής της ουσιαστικής ποινικής διατάξεως του άρθρου 372 παρ. 1 ΠΚ δεν είναι εφικτός, υποπίπτοντας στις πλημμέλειες των αναιρετικών λόγων Δ' και Ε' της διατάξεως του άρθρου 510 παρ. 1 ΚΠΔ.