Απορρίπτεται η αναίρεση κατά της απόφασης του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Θεσσαλονίκης, με την οποία καταδικάστηκαν οι αναιρεσείοντες για την πράξη της καταδολίευσης δανειστή και άμεσης συνέργειας σε αυτή.

Συνυπόχρεοι για τα χρέη ανώνυμης εταιρείας έναντι του Δημοσίου είναι τόσο ο νόμιμος εκπρόσωπος αυτής κατά το χρόνο λύσης της, όσο και ο Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος κατά το χρόνο λειτουργίας της και κατά το χρόνο εντός του οποίου ήταν αποδοτέος προς το Δημόσιο ο αντίστοιχος παρακρατούμενος φόρος (παρ. 3 άρθρ. 115 Ν. 2238/1994, που προστέθηκε με τη παρ. 6 άρθρ. 22 Ν. 2648/1998). Η ευθύνη του τελευταίου δεν αναιρείται από το γεγονός ότι τα χρέη βεβαιώθηκαν σε χρόνο κατά τον οποίο αυτός δεν είχε πλέον την ως άνω ιδιότητα, ούτε από το γεγονός της παράλληλης ευθύνης του νομίμου εκπροσώπου της εταιρίας κατά το χρόνο λύσης της. Εξάλλου, στην υπό κρίση υπόθεση, το παραγόμενο από τις αποφάσεις των διοικητικών δικαστηρίων δεδικασμένο ως προς την ευθύνη για τα χρέη ΦΠΑ, ουδόλως δεσμεύει το ποινικό δικαστήριο, κατ' ανάλογη εφαρμογή της διάταξης του άρθρου 62 ΚΠΔ.

Περαιτέρω, ορθά το δικαστήριο της ουσίας έκρινε ότι η απαιτούμενη έγκληση του δημοσίου ασκήθηκε εμπρόθεσμα, μετά την γνώση όλων των στοιχείων που απαιτούνται. Η σαφής και θετική γνώση που απαιτείται για να είναι δυνατή η υποβολή έγκλησης, αποκτήθηκε μόνο μετά την διενεργηθείσα έρευνα στο αρμόδιο Υποθηκοφυλακείο σχετικά με το περιεχόμενο των μεταβιβαστικών της περιουσίας πράξεων. Αντιθέτως, δεν αρκούν οι αρχικές υπόνοιες, ούτε η λήψη γνώσης μέσω του Ε9 των κατηγορουμένων των τυπικών στοιχείων του συμβολαιογραφικού εγγράφου μεταβίβασης, ούτε η υποβληθείσα δήλωση φόρου γονικής παροχής, η οποία μάλιστα ουδόλως αποδείχθηκε ότι περιήλθε άμεσα εις γνώση του εγκαλούντος, δεδομένης και της μη ευχερούς διασύνδεσης των επιμέρους Υπηρεσιών του Δημοσίου.

Ακόμη, ορθά αιτιολόγησε το δικαστήριο τον δόλο του άμεσου συνεργού, γιου του αυτουργού, ο οποίος προέβη σε διαδοχικές, οργανωμένες και ασυνήθιστες ενέργειες, όπως περιγράφονται στην απόφαση, προκειμένου να επιτύχει την οριστική μεταβίβαση της ακίνητης περιουσίας. Ειδικότερα, το δικαστήριο διέλαβε ότι, λόγω της ενηλικότητάς του, της στενής συγγενικής του σχέσης με τον φυσικό αυτουργό και της ιδιότητάς του ως οικονομολόγου, ουδεμία αμφιβολία καταλείπεται ως προς την γνώση τέλεσης της κύριας πράξης.

Ωστόσο, ο Άρειος Πάγος αυτεπαγγέλτως εξέτασε την δυνατότητα εφαρμογής της ευμενέστερης διάταξης του άρθρου 47 του νέου ΠΚ, έναντι της διατάξεως του άρθρου 46 του παλαιού ΠΚ, κατά την οποία ο άμεσος συνεργός τιμωρείτο με την ποινή του αυτουργού και αναίρεσε την απόφαση του δικαστηρίου της ουσίας μόνο ως προς το σκέλος της ποινής του άμεσου αυτουργού.