Πρόσφατη νομολογία
1 Μαΐ 2024
ΔΕΕ της 11.4.2024, C-741/21: Έννοια μη υλικής ζημίας, ευθύνη υπευθύνου επεξεργασίας & εκτίμηση ύψους αποζημίωσης σε πολλαπλές παραβάσεις κατ’ άρ. 82 ΓΚΠΔ
Το αιτούν δικαστήριο Landgericht Saarbrücken (πρωτοδικείο Saarbrücken, Γερμανία) υπέβαλε στο ΔΕΕ αίτηση προδικαστικής απόφασης, στο πλαίσιο της δίκης GP (φυσικού προσώπου) κατά «juris GmbH» (εταιρείας), με αντικείμενο την ερμηνεία του άρθρου 82 §§ 1, 3 του Κανονισμού 679/2016 για την προστασία των φυσικών προσώπων έναντι της επεξεργασίας των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα και για την ελεύθερη κυκλοφορία των δεδομένων αυτών. Περιεχόμενο της κύριας δίκης αποτελεί το αίτημα του GP, δικηγόρου και πελάτη της εταιρείας «juris», η οποία εκμεταλλεύεται βάση νομικών πληροφοριών, για αποκατάσταση της φερόμενης υλικής και μη ζημίας που ο ίδιος υπέστη, ένεκα διαφόρων μορφών επεξεργασίας των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα του, με σκοπό την απευθείας εμπορική προώθηση, παρά τις αντιρρήσεις που είχε εκφράσει στην εταιρεία. Αναφορικά με το πρώτο προδικαστικό ερώτημα, το Δικαστήριο απεφάνθη ότι έχει ήδη ερμηνεύσει το άρθρο 82 §1 του ΓΚΠΔ, επισημαίνοντας ότι το πρόσωπο που ζητεί αποκατάσταση μη υλικής ζημίας, βάσει της διάταξης αυτής, οφείλει να αποδείξει όχι μόνο την παράβαση των διατάξεων του Κανονισμού, αλλά και την έκταση της ζημίας που του προκάλεσε, δεδομένου ότι η ύπαρξη υλικής ή μη υλικής ζημίας, την οποία υπέστη το πρόσωπο, συνιστά μία από τις τρεις προϋποθέσεις του προβλεπόμενου δικαιώματος αποζημίωσης, όπως και η παράβαση του εν λόγω Κανονισμού και η αιτιώδης συνάφεια μεταξύ ζημίας και παράβασης, οι οποίες πρέπει να συντρέχουν σωρευτικά. Ακόμη και ο ισχυρισμός περί «απώλειας ελέγχου» επί των δεδομένων, ο οποίος μπορεί να θεμελιώσει δικαίωμα αποζημίωσης έστω και για σύντομο χρονικό διάστημα, υφίσταται υπό την προϋπόθεση της απόδειξης της ύπαρξης ζημίας από το υποκείμενο των δεδομένων, έστω και μικρής. Ως προς το δεύτερο προδικαστικό ερώτημα, το Δικαστήριο έχει διαπιστώσει ότι, από τη συνδυασμένη ανάλυση των παραγράφων 2 και 3 του άρθρου 82 του ΓΚΠΔ, προκύπτει καθεστώς ευθύνης λόγω υπαιτιότητας, στο πλαίσιο του οποίου ο υπεύθυνος επεξεργασίας τεκμαίρεται ότι συμμετείχε στην -κατά παράβαση του ΓΚΠΔ- επεξεργασία, με αποτέλεσμα να μη φέρει το βάρος απόδειξης το πρόσωπο που υπέστη τη ζημία, αλλά ο υπεύθυνος επεξεργασίας. Συνεπώς, προκειμένου ο υπεύθυνος επεξεργασίας να απαλλαγεί από την ευθύνη του βάσει της §3 του άρθρου 82, δεν αρκεί να ισχυριστεί ότι η επίμαχη ζημία προκλήθηκε από σφάλμα προσώπου που ενεργεί υπό την εποπτεία του, κατά την έννοια του άρθρου 29 του Κανονισμού. Τέλος, σύμφωνα με το ΔΕΕ, το σχετικό ποσό αποζημίωσης δεν μπορεί να καθοριστεί σε επίπεδο που υπερβαίνει την πλήρη αποκατάσταση της ζημίας, καθότι το δικαίωμα αποζημίωσης που προβλέπεται στο άρθρο 82 §1 του ΓΚΠΔ δεν επιτελεί αποτρεπτική ή και τιμωρητική λειτουργία. Περαιτέρω, λαμβάνει την έννοια ότι για τον καθορισμό του ύψους της αποζημίωσης που οφείλεται για την αποκατάσταση ζημίας, βάσει της διάταξης αυτής, αφενός, δεν μπορούν να εφαρμόζονται, έστω και τηρουμένων των αναλογιών, τα κριτήρια για τον καθορισμό του ύψους των διοικητικών προστίμων που προβλέπονται στο άρθρο 83 του Κανονισμού και, αφετέρου, δεν πρέπει να λαμβάνεται υπόψη το γεγονός ότι οι παραβάσεις του Κανονισμού από τις οποίες εθίγη το πρόσωπο που ζητεί αποζημίωση ήταν περισσότερες της μιας για την ίδια πράξη επεξεργασίας.
Σύνδεσμος
ΔΕΕ της 11.4.2024, C-741/21, Αίτηση προδικαστικής απόφασης, GP κατά juris GmbH - Πλήρες κείμενο
